بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی (WHO)، سالانه بیش از ۴.۵ تریلیون ته سیگار در جهان در محیط رها می‌شود. این فیلترها حاوی ترکیباتی مانند نیکوتین، فلزات سنگین و ریزپلاستیک‌ها هستند که تجزیه کامل آن‌ها ممکن است تا ۱۰ سال طول بکشد.

در ایران نیز طبق آمار غیررسمی، حدود ۱۲ میلیارد نخ سیگار در سال مصرف می‌شود که اگر حتی نیمی از آن‌ها در معابر رها شود، با میلیون‌ها قطعه آلاینده تجزیه‌ناپذیر روبه‌رو هستیم. این آلودگی‌ها می‌توانند به آب‌های زیرزمینی و خاک نفوذ کرده و چرخه غذایی موجودات را آلوده کنند.

ته سیگار به‌عنوان نشانه فرهنگی

رها کردن ته سیگار در معابر، فقط یک بی‌احتیاطی بهداشتی نیست، بلکه یک پیام فرهنگی دارد: بی‌توجهی به فضاهای عمومی و حقوق دیگران.

مالکیت جمعی: معابر و پارک‌ها فضای مشترک‌اند و رفتار ما در آن‌ها بازتاب شخصیت و فرهنگ جمعی است.

اثر نمادین: ته سیگار روی زمین، مانند یک «امضا»ی نامرئی است که هویت فرد را به بی‌مسئولیتی گره می‌زند.

زنجیره بی‌نظمی: دیدن زباله کوچک، تمایل به بی‌توجهی و هنجارشکنی را در دیگران افزایش می‌دهد (مطابق نظریه «پنجره شکسته»).

تجربه شهرهای جهان

سنگاپور: جریمه رها کردن ته سیگار تا ۱۰۰۰ دلار سنگاپور است و مجرمان علاوه بر جریمه نقدی باید در برنامه‌های پاکسازی عمومی شرکت کنند.

نیویورک: شهرداری در سال ۲۰۱۴ سطل‌های ویژه ته سیگار را در خیابان‌های پرتردد نصب کرد که به کاهش ۴۰ درصدی رهاسازی آن انجامید.

توکیو: مناطق مرکزی «ممنوعیت سیگار در خیابان» وضع کرده‌اند و محل‌های خاصی برای سیگار کشیدن با امکانات جمع‌آوری فیلتر ایجاد شده است.

نقش رسانه‌ها و آموزش

رسانه‌ها می‌توانند با رویکردهای خلاق، ته سیگار را از یک زباله کوچک به یک موضوع بزرگ اجتماعی در ذهن مردم تبدیل کنند:

کمپین تصویری: استفاده از تصاویر کلوزآپ ته سیگار در کنار چهره خسته شهر.

محتوای آموزشی کوتاه: ویدئوهای ۳۰ ثانیه‌ای در شبکه‌های اجتماعی که نشان دهند یک ته سیگار چگونه آب و خاک را آلوده می‌کند.

داستان‌گویی: روایت کودکانی که مجبورند ته سیگارها را از پارک یا ساحل جمع کنند.

راهکارهای اجرایی برای ایران

زیرساخت مناسب: نصب سطل‌های کوچک مخصوص ته سیگار در کنار ایستگاه‌های اتوبوس، ورودی پاساژها و مکان‌های عمومی.

قانون‌گذاری و جریمه: تعیین جریمه مشخص برای رهاسازی ته سیگار و اجرای واقعی آن با دوربین‌های شهری و گزارش مردمی.

کمپین‌های مثبت و مشارکتی: به جای سرزنش صرف، بر فرهنگ‌سازی مثبت و تشویق شهروندان به همکاری تأکید شود.

همکاری با کافه‌ها و فروشگاه‌ها: ارائه جعبه‌های جیبی جمع‌آوری فیلتر به مشتریان سیگاری.

برنامه‌های داوطلبانه: سازمان‌دهی روزهای پاکسازی ته سیگار با مشارکت دانش‌آموزان، سازمان‌های مردم‌نهاد و کسب‌وکارهای محلی.

ته سیگار، اگرچه کوچک است، اما نمادی از ته بی‌فرهنگی و بی‌توجهی به حقوق عمومی محسوب می‌شود. مبارزه با این پدیده نیازمند ترکیب سه ابزار است: آموزش فرهنگی، زیرساخت مناسب و اجرای قاطع قانون. تجربه کشورهای موفق نشان می‌دهد که تغییر رفتار شهروندان تنها با جریمه یا تنها با آموزش ممکن نیست، بلکه باید هر دو در کنار ایجاد حس تعلق به شهر و احترام به فضای عمومی باشد.