این رأی، نماد یک «تداوم آگاهانه» است؛ تداومی که بر پایه دستاوردهایی استوار است که تنها در صورت‌جلسات هیأت‌مدیره و نمودارهای مالی خلاصه نمی‌شوند، بلکه در معدن، نیروگاه، اشتغال جوانان، توسعه منطقه‌ای، و بازیابی اعتبار راهبردی فولاد خوزستان در زنجیره ارزش ملی قابل ردیابی‌اند.

در دوره مدیریت ابراهیمی، فولاد خوزستان از یک بازیگر سنتی بازار فولاد، به یک کنشگر آینده‌نگر در اقتصاد ایران تبدیل شد. خرید سه معدن جدید سنگ‌آهن – در شرایطی که بسیاری از تولیدکنندگان فولاد کشور با بحران دسترسی به مواد اولیه مواجه‌اند – یک تصمیم تاکتیکی نبود، بلکه پاسخی نهادی به پرسش راهبردی «امنیت پایدار زنجیره تأمین» بود. بهره‌برداری از پروژه گندله‌سازی زمزم ۳ با حضور رئیس‌جمهور فقید، شهید آیت‌الله رئیسی، و پروژه فولادسازی شادگان نیز صرفاً توسعه ظرفیت نبود، بلکه نشانه‌ای از بلوغ مهندسی، انسجام سازمانی و انتقال موفق تجربه بود.

از سوی دیگر، عبور فعالانه از بحران انرژی، با خرید نخستین نیروگاه مستقل (سیکل ترکیبی سبزوار) و آغاز احداث نیروگاه‌های خورشیدی در بهبهان و گتوند، فولاد خوزستان را به یکی از معدود بنگاه‌هایی تبدیل کرد که نه در موضع انفعال در برابر بحران، بلکه در جایگاه کنشگری مسئول برای تأمین آینده ایستاد. این اقدام نه‌فقط الگویی برای صنعت فولاد، بلکه برای تمامی صنایع انرژی‌بر ایران است که آینده‌نگری را جایگزین واکنش‌گرایی کرده‌اند.

اما اگر قرار باشد دستاوردی را بنیادین‌تر از معدن و نیروگاه برشماریم، آن دستاورد در زیست‌بوم انسانی و جغرافیایی فولاد خوزستان نهفته است؛ جایی که «خوزستان» صرفاً محل استقرار کارخانه نیست، بلکه بستر تعهد و مسئولیت‌پذیری است. سرمایه‌گذاری بیش از ۱۴۰۰ میلیارد تومان در حوزه محیط‌زیست، توسعه فضای سبز و بازچرخانی آب صنعتی، ساخت جاده دو بانده قلعه‌چنان و درمانگاه در حاشیه اهواز، و از همه مهم‌تر، ایجاد اشتغال پایدار برای بیش از ۱۵۰۰ جوان بومی اهوازی و شادگانی، نشان می‌دهد که شرکت، توسعه را نه فقط در قالب سودآوری، بلکه در چهارچوب بازسازی عدالت منطقه‌ای و نوسازی اجتماعی بازتعریف کرده است.

رأی مجدد سهامداران به ابراهیمی، رأی به «مدیریت صرفاً فنی» نیست؛ رأی به مدیریتی است که در بزنگاه‌های سخت – از ناترازی انرژی تا تحریم و رقابت ناعادلانه – ایستاد، اصلاحات ساختاری را آغاز کرد، ساختار مالکیت را با کارآمدی پیوند زد، و در عین حال، چهره‌ای مسئول و توسعه‌گرا از صنعت فولاد در خوزستان و کشور ترسیم نمود.

فولاد خوزستان امروز دیگر فقط یک تولیدکننده نیست؛ یک بازیگر راهبردی است در معادله امنیت انرژی، در الگوی حکمرانی منطقه‌ای، در پیوست عدالت توسعه، و در مسیر شکل‌دهی به آینده صنعت فولاد کشور. و چنین جایگاهی، نه با تبلیغات، بلکه تنها با اعتماد دوباره شکل می‌گیرد؛ اعتمادی که در آن، حافظه عملکرد، آینده‌نگری را مشروعیت می‌بخشد.