سیدمحمدرضا موالی‌زاده، استانداری که در همین مدت کوتاه توانسته نگاه‌ها را متوجه اصالت مدیریت میدانی و روابط انسانی کند، امروز برای بسیاری نه فقط یک مقام اداری، بلکه یک الگوی مسئولیت‌پذیری و صراحت است.

تواضع و خوش‌خلقی در برخورد با مردم، قدرت ارتباط با بدنه اجتماعی، و حضور مداوم در صحنه‌های اجرایی، از ویژگی‌هایی‌ست که موالی‌زاده را در میان دیگر مدیران متمایز کرده است. خوزستان امروز یک مدیر تماشا نمی‌کند، بلکه مدیری را تجربه می‌کند که پیگیری‌هایش از جنس دغدغه واقعی مردم است، نه گزارش‌های نمایشی.

موضع‌گیری‌های قاطع او در برابر انتقال آب کارون، دفاع سرسختانه‌اش از منابع حیاتی استان، و انتقاد صریحش از مدیریت پروازی در فولاد خوزستان، صدایی بود که سال‌ها در گلوی مردم مانده بود. صراحت در بیان، پرهیز از تعارفات مخرب، و جسارت در برخورد با مشکلات، خوزستان را امیدوارتر از همیشه کرده است.

بی‌تفاوت نماندن او در برابر مسائل پنهان‌مانده‌ای چون مدیریت غیربومی در شهرداری اهواز نیز نشان از درکی عمیق از بافت اجتماعی و ضرورت بومی‌گرایی در مدیریت شهری دارد. او نه تنها سخن گفت، بلکه موضع گرفت و پیگیری کرد.

امروز، بیش از هر زمان، خوزستان نیازمند چنین مدیریتی است؛ مدیریتی متصل به زمین، متعهد به مردم، و بی‌پروای در دفاع از منافع استان.

حمایت از موالی‌زاده، حمایت از رویکردی اصیل در مدیریت استانی‌ست؛ رویکردی که خوزستان را نه از پشت میز، که از دل میدان می‌بیند و می‌فهمد.