لارس ویلهلم و همسرش هندریکیه رینگ که مجسمه‌ساز و صاحب همان مزرعه بودند، حدود پنج سال رفتار این گورکن را زیر نظر داشتند و می‌دیدند که چگونه به آرامی لانه‌اش را حفر می‌کند. آن‌ها حتی به این فکر افتاده بودند که بخشی از مجسمه‌های خود را داخل لانه قرار دهند و آن را به نمایشگاهی کوچک تبدیل کنند. اما پاییز سال 2012، حیوان استخوان لگن یک انسان را از دل خاک بیرون آورد و همه چیز رنگ و بوی باستان‌شناسی گرفت.

لارس و همسرش که به یاد حفاری‌های دهه ۱۹۶۰ در آن منطقه افتاده بودند، دوربین کوچکی را در ورودی لانه قرار دادند و با کنترل از راه دور عکس‌هایی گرفتند. تصاویر نشان داد که در دل خاک، علاوه بر استخوان، جواهراتی هم وجود دارد. آن‌ها پس از جمع‌آوری این اشیاء بلافاصله با مقامات تماس گرفتند. گورکن پس از این کشف عجیب، عملاً لانه‌اش را به باستان‌شناسان سپرد و کار آن‌ها آغاز شد! نتیجه حفاری‌ها کشف هشت قبر از نیمه نخست قرن دوازدهم بود که دو مورد از آن‌ها متعلق به بزرگان اسلاو یا روسای قبایل بود.

مقبرۀ یکی از جنگجویان و بزرگان اسلاو؛ شمشیر و کاسۀ برنزی دفن شده به همراه جسد در تصویر دیده می‌شوند.

درون این دو قبر اسکلت‌هایی همراه با کاسه‌های برنزی یافت شد که نشانه جایگاه بالای اجتماعی آن‌ها بود، چراکه این کاسه‌ها برای شست‌وشوی دست‌ها پیش از غذاخوردن استفاده می‌شد. در میان اشیای کشف‌شده سر پیکان و کمربندی با سگک برنزی به شکل سر مار نیز دیده می‌شد. یکی از این اسکلت‌ها متعلق به جنگجویی بود که بدنش نشانه‌های متعددی از زخم‌های شمشیر و نیزه داشت و حتی شکستگی‌ای که احتمالاً بر اثر افتادن از اسب ایجاد شده بود و پیش‌تر جوش خورده بود. این جنگجو حدود ۴۰ ساله بود و در کنار جسدش شمشیری دو لبه به طول تقریباً یک متر قرار داشت که از زندگی پر از نبرد او حکایت می‌کرد. سگک مارشکل نیز احتمالاً ساخت اسکاندیناوی بود که نشان‌دهنده ثروت و اعتبارش بود.

جسد دومین رئیس قبیله شمشیرش را به همراه نداشت و به نظر می‌رسید که قبرش در زمان دفن یا اندکی پس از آن غارت شده باشد. در اوایل قرن دوازدهم، منطقه اشتولپه صحنه درگیری دائمی میان اسلاوهای بت‌پرست و فرانک‌ها و لهستانی‌های مسیحی بود. مردگان این قبرستان از آخرین پیروان آیین‌های پیشامسیحی در آلمان بودند و پس از همان دوران، براندنبورگ شرقی، آلمان مرکزی، پومرانی و سراسر لهستان امروزی به‌طور کامل مسیحی شدند. در کنار دومین رئیس قبیله، زنی نیز دفن شده بود که احتمالاً همسر او بود. در دهان این زن سکه‌ای گذاشته بودند تا هزینه عبور از رود استوکس و رسیدن به دنیای مردگان را بپردازد؛ موضوعی که نشانه‌ای دیگر از پایبندی این مردم به باورهای کهن اسلاوی بود.

«گنج گورستان 900 ساله» که توسط یک «گورکن» کشف شد