در غزه، گرسنگی به یک جنگ‌افزار تبدیل گشته و مراکز توزیع غذا به «تله‌های مرگ» بدل شده‌اند؛ جایی که مردم پیش از آنکه بتوانند حتی یک کیسه آرد دریافت کنند، بارها هدف تیراندازی قرار می‌گیرند. یک مرد فلسطینی که از تیراندازی در یکی از این مراکز امدادرسانی جان سالم به در برده بود، وضطعیت را چنین توصیف کرد: نه آمبولانس هست، نه غذا، نه زندگی، و نه راهی برای زندگی. ما به سختی زنده مانده‌ایم.

سخنگوی وزارت خارجه چین در واکنش به وخامت بحران انسانی در غزه تأکید کرد که نباید غیرنظامیان هدف قرار گیرند و امنیت امدادگران بین‌المللی نباید به خطر بیفتد. وی تصریح کرد که چین با هر اقدامی که به غیرنظامیان آسیب برساند و قوانین بین‌المللی را نقض کند، مخالف است و آن را محکوم می‌کند. در همان روز، وزرای امور خارجه بیش از 20 کشور از جمله بریتانیا، استرالیا، کانادا، ژاپن و فرانسه بیانیه‌ای مشترک صادر کردند و خواستار پایان فوری جنگ در غزه و لغو محدودیت‌های اعمال‌شده بر کمک‌های بشردوستانه شدند؛ در حالی که برخی از این کشورها پیش‌تر حمایت خود را از اسرائیل اعلام کرده بودند. این تغییر موضع، نتیجه فجایع مکرری است که اصول انسانی را زیر پا گذاشته و پایه‌های عدالت و انصاف بین‌المللی را متزلزل کرده‌اند.

در حال حاضر، اولویت اصلی باید دستیابی به آتش‌بس دائمی و تضمین تحویل فوری، گسترده و ایمن کمک‌های بشردوستانه باشد. با این حال، کمک‌های سازمان ملل برای رسیدن به غزه با موانعی مواجه شده‌اند؛ زیرا روند توزیع این کمک‌ها تا حد زیادی تحت سلطه بنیادی به نام «بنیاد بشردوستانه غزه» (GHF) است که تحت حمایت ایالات متحده و اسرائیل فعالیت می‌کند. عملیات این سازمان به دلیل شفافیت پایین مورد انتقاد قرار گرفته و به دلیل توزیع ناکافی اقلام ضروری، از آن با عنوان «کمک قطره‌‌چکانی» یاد می‌شود.

بر اساس گزارش خبرگزاری آسوشیتدپرس در اوایل این ماه، پیمانکارانی که مسئول تأمین امنیت توزیع کمک‌های GHF بودند، حتی متهم به استفاده از مهمات جنگی و نارنجک‌های صوتی علیه غیرنظامیان شده‌اند.

پیشنهاد اسرائیل برای «جابجایی جمعیت» و ایجاد یک «شهر بشردوستانه» به‌طور گسترده به عنوان تلاشی برای استفاده ابزاری از کمک‌ها جهت سلب حقوق و کرامت مردم فلسطین تلقی می‌شود. در حالی که مردم غزه با «قحطی» دست‌وپنجه نرم می‌کنند، «چاقوی کره‌بری» که مرزهای سرزمین فلسطین را تکه‌تکه می‌کند، ممکن است هر لحظه فرود آید. بازگرداندن هدف واقعی کمک‌های بشردوستانه—یعنی رساندن سریع و مؤثر آن به غیرنظامیان—باید به اولویت اصلی همه طرف‌های درگیر تبدیل شود. در چنین شرایطی، بازی‌های سیاسی و محاسبات قدرت باید کنار گذاشته شوند.

فاجعه انسانی در غزه موضوعی مجزا نیست، بلکه ریشه در مسئله حل‌نشده و دیرینه فلسطین دارد. در حال حاضر، دور تازه‌ای از مذاکرات آتش‌بس در دوحه، پایتخت قطر، در حال انجام است و جامعه بین‌الملل امیدوار است که ظرف دو هفته توافقی میان طرف‌های درگیر حاصل شود. با این حال، تجربه‌های پیشین نشان می‌دهد که آتش‌بس‌های موقتی برای مردم غزه که اکنون در شرایطی وخیم به‌سر می‌برند، تنها همچون قطره‌ای در دریاست. مسئله فلسطین همواره در قلب درگیری‌های خاورمیانه بوده و تا زمانی که «راه‌حل دو کشور» به اجرا گذاشته نشود، چرخه انتقام‌گیری و خشونت تکرار خواهد شد. تا زمانی که مردم فلسطین صاحب کشوری مستقل نشوند، صلح و ثبات در خاورمیانه شکننده باقی می‌ماند و امنیت جهانی همچنان آسیب‌پذیر خواهد بود.

غزه خانه مردم فلسطین است و نباید قربانی بازی‌های قدرت در سیاست بین‌الملل شود. اکنون که یک بحران انسانی گسترده در برابر چشمان ما در حال وقوع است، قدرت‌های بزرگ جهانی حق ندارند در برابر این تراژدی بی‌تفاوت باشند.

امید است تمامی طرف‌های درگیر هرچه سریع‌تر به آتش‌بس متعهد شوند، تنش‌های موجود را کاهش دهند و اقدامات عملی برای تخفیف بحران انسانی انجام دهند. تنها در این صورت جامعه جهانی خواهد توانست به راستی از مردم غزه در مسیر بازگشت به زندگی طبیعی حمایت کند.