علیرضا پناهیان، استاد حوزه، در مورد طرح مجدد موضوع مذاکره احتمالی میان ایران و آمریکا بیان کرد: در فضای بین‌المللی و افکارعمومی حرف‌هایی مطرح می‌شود و کری خواندن‌هایی رخ می‌دهد. وقتی که جنگ نیست بین قدرت کری خواندن رخ می‌دهد ولی وقتی به جنگ برسند این کری خواندن‌ها شدیدتر می‌شود البته گاهی اوقات ممکن است شدیدتر شود. مهم این است که همه فهمیده‌اند که ما یکی از قدرت‌های جهانی هستیم که در برابر قدرت‌های دیگر جهان توانایی عرض اندام داریم. وقتی تهدید می‌کنند و تهدید می‌شنوند.

علیرضا پناهیان در رابطه ارزیابی خود از جنگ ۱۲ روزه میان ایران و اسرائیل و وضعیت داخلی پس از این جنگ تحمیلی، گفت: اولاً هیمنه استکبار بیش از پیش فرو ریخت و توهمات دشمن نسبت به ایران خیلی از بین رفت و این موضوع به اقتدار ایران خیلی کمک کرده است. یقینا پیروزی به دست آمده است، هر چند پیروزی مطلق نیست؛ مردم دوست دارند که ما بتوانیم در یک نبرد کوتاه، ریشه استکبار جهانی را در منطقه از بین ببریم. اما این امر مقدماتی نیاز دارد و این جنگ مقدمه‌ای خوبی برای آینده ایران مقتدر شد و بسیاری از مسائل برای خود ایرانی‌ها هم روشن شد و همدلی‌ها بی‌معنا نبود.

وی در مورد اختلاف‌نظرهای داخلی و اظهارات برخی از مخالفان دولت مبنی برعدم کفایت سیاسی رییس‌جمهور، عنوان کرد: فضای گفت‌وگو در جامعه ما باز است، اما حرکت کلی جامعه این اختلاف‌ها را برنمی‌تابد.

این استاد حوزه در مورد ایده ساخت بمب اتمی در ایران و تعیین جایزه برای سر ترامپ اظهار کرد: در فضای بین‌المللی و افکار عمومی حرف‌هایی مطرح می‌شود و کری خواندن‌هایی رخ می‌دهد. وقتی که جنگ نیست بین قدرت‌ها کری خواندن رخ می‌دهد ولی وقتی جنگ هست این کری خواندن‌ها شدیدتر می‌شود البته گاهی اوقات ممکن است شدیدتر شود و برخی مواقع هم ممکن است محقق شود. مهم این است که همه فهمیده‌اند که ما یکی از قدرت‌های جهانی هستیم که در برابر قدرت‌های دیگر جهان توانایی عرض اندام داریم. وقتی تهدید می‌کنند، تهدید می‌شنوند.

پناهیان طرح مجدد موضوع مذاکره احتمالی میان ایران و آمریکا بیان کرد: گفت‌وگو همیشه برقرار است، اما باید به این نکته توجه شود که گاهی مذاکره به مثابه یک ایدئولوژی، راه‌حل اصلی تلقی می‌شود، کما اینکه در دولت‌های قبلی اینگونه بود. این مسئله ممکن است حساسیت‌های منفی را برانگیزد. از سوی دیگر، مذاکره می‌تواند به عنوان یک حاشیه از حرکت قوی ملت مطرح شود؛ این مذاکره نه خیلی قابل موافقت زیاد است و نه خیلی زیاد قابل مخالفت کردن است، بلکه به عنوان یک اتفاق حاشیه‌ای، همیشه قابل تحمل است.