رافیو دراکر، روزنامه‌نگار سرشناس اسرائیلی، در گزارشی تحلیلی در روزنامه هاآرتص به بررسی ابعاد مختلف جنگ اخیر رژیم صهیونیستی علیه ایران پرداخته و با لحنی انتقادی و طعنه‌آمیز، ناکامی این جنگ در تحقق اهدافش را به چالش کشیده است.
دراکر می‌پرسد: «چگونه ممکن است جنگی که به هیچ‌یک از اهدافش نرسیده و هزینه‌های سنگینی به‌بار آورده، به‌عنوان یک موفقیت معرفی شود؟»
او می‌نویسد: «فاصله میان فریادهای پیروزی و اهداف واقعی جنگ، بیش از هر چیز نشان می‌دهد تا چه اندازه ما تشنه یک پیروزی نهایی هستیم. هدف اصلی این جنگ، نابودی برنامه هسته‌ای ایران بود؛ یعنی از بین بردن آنچه نخست‌وزیر اسرائیل آن را "تهدید وجودی" توصیف کرده بود.»
دراکر تأکید می‌کند که با «وجود حملات گسترده، همچنان پرسش‌هایی جدی درباره میزان خسارات وارده به زیرساخت‌های هسته‌ای ایران مطرح است و اکنون نوعی اجماع نسبی در میان نهادهای اطلاعاتی شکل گرفته است که ایران همچنان اورانیوم غنی‌شده ۶۰ درصدی در اختیار دارد. این ارزیابی را نه‌تنها اتحادیه اروپا و سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا، بلکه اطلاعات نظامی اسرائیل نیز تأیید می‌کنند. به گفته دراکر، «هیچ‌کس جز دونالد ترامپ چیز دیگری نمی‌گوید.»
وی می‌افزاید: «مشخص نیست که آیا ایران همچنان مالک همه ۴۰۸ کیلوگرم اورانیوم غنی‌شده است یا بخشی را تقسیم و دفن کرده، اما به هر حال همین مقدار برای ساخت چند بمب اتمی کافی است. به بیان دیگر، پروژه هسته‌ای ایران فقط چند ماه به عقب رانده شده است و اگر خسارات حتی کمتر باشد، آنگاه جشن پیروزی تاریخی حتی یک دقیقه هم آن را عقب نینداخته. بلکه، شاید از منظر انگیزه و اراده، ایران را برای پیشبرد برنامه‌اش مصمم‌تر کرده باشد.»
دراکر با اشاره به مواضع اخیر تهران می‌نویسد: «ایرانی‌ها اکنون در حال کنار زدن دوربین‌های نظارتی‌اند و از پذیرش مدیر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نیز خودداری می‌کنند.»
او همچنین به هدف دوم اعلام‌شده از سوی نتانیاهو یعنی نابودی پروژه موشک‌های بالیستیک ایران می‌پردازد که به‌زعم نتانیاهو، آن نیز یک «تهدید وجودی» بود. دراکر در این‌باره می‌نویسد: «در این زمینه، حتی ارتش و خود نتانیاهو هم ادعایی درباره تحقق هدف ندارند. طی جنگ، برخی ارزیابی‌ها اعلام شد مبنی بر اینکه حداکثر ۶۰ درصد سکوهای پرتاب موشک ایران تخریب شده، اما حتی اگر این عدد دقیق باشد، ایران همچنان صدها موشک بالیستیک و ده‌ها سکوی پرتاب در اختیار دارد.»
مقام ارشد ارتش اسرائیل: موشک‌های ایران نابود نشده‌اند
او خاطرنشان می‌کند: «در جلسات توجیهی ارتش گفته می‌شد توان تولید موشک‌های بالستیک در ایران نابود شده است، اما این ادعا بعدها پس گرفته شد و یک مقام نظامی عالی‌رتبه به من گفت که چنین ادعایی هیچ‌گونه پشتوانه اطلاعاتی ندارد.»
دراکر سپس به هدف سومی اشاره می‌کند که نتانیاهو در میانه عملیات و تحت‌تأثیر فضای احساسی مطرح کرد: «توقف حمایت مالی ایران از سازمان‌های تروریستی». به گفته او، «نتانیاهو بعد از پایان عملیات دیگر درباره این هدف چیزی نگفت و اکنون هیچ مانعی برای ادامه حمایت ایران از جنبش انصارالله، حزب‌الله، گروه‌های شیعی عراق یا حماس وجود ندارد.»
این روزنامه‌نگار اسرائیلی سپس به جنبه عجیب‌تری از فضای عمومی اسرائیل در طول جنگ می‌پردازد و می‌نویسد: «نکته عجیب درباره این شادی جمعی، نادیده گرفتن بهایی است که پرداختیم. یک ماشین تبلیغاتی حرفه‌ای با تمام توان تلاش کرد مردم را متقاعد کند که: "اگرچه کشور فلج شده، بسیاری از ما در پناهگاه‌ها می‌لرزیم، ساختمان‌ها فرو ریخته، فرودگاه بن‌گوریون بسته شده، اما این‌ها هنوز هم از سناریوهای وحشت پیش‌بینی‌شده فاصله دارند."»
چندین پایگاه نظامی اسرائیل هدف قرار گرفتند
او در ادامه فاش می‌کند: «بسیاری از حملات موفق ایران اصلاً اعلام نشده‌اند. ایرانی‌ها توانستند چندین پایگاه ارتش اسرائیل و اهداف راهبردی را هدف قرار دهند. سانسور نظامی انتشار دقیق این اهداف را ممنوع کرده، به این بهانه که اعلام آن‌ها به ایران برای هدف‌گیری بهتر کمک می‌کند. اما این بهانه ضعیف است، چراکه وقتی آن‌ها مؤسسه وایزمن، پالایشگاه نفت و بیمارستان سوروکا را به‌دقت هدف گرفتند — که همین‌ها اجازه انتشار پیدا کردند — روشن است که نیازی به گزارش رسانه‌ای ما ندارند.»
دراکر با لحنی انتقادی می‌نویسد: «به‌سختی می‌توان شک کرد که دلیل واقعی این سانسور، انگیزه‌های تبلیغاتی است؛ روحیه‌بخشی به افکار عمومی و نمایش اقتدار. واقعیت آن است که ما نیز بازنده شده‌ایم. و بی‌دلیل نیست که ترامپ بارها تکرار می‌کند "دو طرف از پا درآمده‌اند".»
در پایان این گزارش، دراکر چنین نتیجه‌گیری می‌کند: «پس چگونه جنگی که به هیچ هدفی نرسیده و هزینه‌های سنگینی تحمیل کرده، موفق توصیف می‌شود؟
رافیو دراکر در پایان، یادآور می‌شود: «در سال ۲۰۰۹، اسرائیل نخستین نبرد جدی‌اش با حماس، حاکم جدید غزه، را با عنوان "سرب گداخته" آغاز کرد. آن نبرد تا حدی موفق توصیف شد. در ارتش می‌گفتند اعضای حماس حتی می‌خواستند ریش‌هایشان را بتراشند. اما همه ما خوب می‌دانیم آن فیلم چگونه به پایان رسید. [حماس نابود نشد و بلکه جنگ‌های ۲۰۱۲، ۲۰۱۴، ۲۰۲۱ و در نهایت اکتبر ۲۰۲۳ رخ داد]».
روزنامه اسرائیلی: دروغ نگویید، ما پیروز نشدیم
نظر شما