این سرمایه‌گذار افسانه‌ای اعمال تعرفه‌ها را اشتباهی راهبردی دانست که می‌تواند به روابط اقتصادی و نفوذ جهانی آمریکا آسیب بزند. او هشدار داد که آمریکا با اتخاذ سیاست‌های تجاری حمایت‌گرایانه، در حال حرکت به‌سوی انزواست و تأکید کرد که همکاری جهانی، از مسیر بازارهای آزاد و تبادل متقابل، بسیار سودمندتر از رویکردهای انحصارطلبانه است.

بافت هشدار داد که وقتی کشوری از طریق تعرفه‌ها، شرکای بین‌المللی‌اش را طرد می‌کند، تنها فرصت‌های اقتصادی را از دست نمی‌دهد؛ بلکه بنیان رفاه بلندمدت خود را نیز تضعیف می‌کند. او گفت: «وقتی برای راضی کردن چند میلیون نفر در داخل، میلیاردها نفر در خارج را بیگانه می‌کنی، پایه‌های موفقیت پایدار خود را سست می‌کنی.»

او تصریح کرد که تجارت، اگر به‌درستی انجام شود، نقش مهمی در ثبات اقتصادی و صلح دارد. اما زمانی که به‌عنوان ابزار فشار یا تهدید به‌کار رود، به درگیری‌های غیرضروری میان کشورها دامن می‌زند. از نگاه بافت، سالم‌ترین اقتصادها آن‌هایی هستند که در تخصص و همکاری پیشرو هستند، نه آن‌هایی که پشت دیوارهای تجاری پنهان می‌شوند.

این اظهارات بافت با نگرانی‌های همیشگی اقتصاددانان هم‌خوانی دارد؛ آن‌ها هشدار می‌دهند که حمایت‌گرایی می‌تواند زنجیره تأمین جهانی را بر هم بزند و تنش‌های ژئوپلیتیکی را افزایش دهد. برخی کارشناسان، از جمله استیو هنک، معتقدند چنین سیاست‌هایی خطر رکود را نیز بیشتر می‌کند و شباهت‌هایی با شرایطی دارد که منجر به رکود بزرگ در حدود یک قرن پیش شد.

پیام بافت روشن بود: رقابت در بازار جهانی با گشودگی و اعتماد پیش می‌رود، نه با تعرفه و دیوارکشی.