دولت چهاردهم به ریاست مسعود پزشکیان با شعار وفاق ملی آغاز به کار کرد . هدف طبیب دولت از مطرح کردن شعار وفاق ملی ، عملیاتی کردن همکاری بین گروهای مختلف و با کلید واژه محوری " ما باهم دعوا نداریم " بود.

با ورود مسعود پزشکیان به پاستور ، وی تلاش کرد تا از گروهای مختلف در کابینه خود استفاده کند و در وهله اول نیز به نظر می رسید این تعامل وی موفقیت آمیز بوده باشد ، آنجا که تمام کابینه پیشنهادی اش توانست از مجلس دوزادهم رای اعتماد بگیرد .

ولی وقتی نوبت به استانداران و رده های پایین تر دولتی رسید، برخی انتصاب ها صدای همراهان رییس جمهور را در آورد، آنجا که منتقدان معتقد بودند سهم خواهی ها مانع از انتصاب افرادی با منش فکری نزدیک به دولت شده است و طیف منسوب به رییس مجلس و جبهه پایداری سهم زیادی را از پروژه وفاق دولت برده اند (اینجا بخوانید) .

تندورها زیر میز زدند

با گذشت زمان وقتی که سنگ اندازی های طیف مقابل دولت از جمله پایداری ها شروع شد، منتقدان معتقد بودند که مسیروفاق تبدیل به جاده یک طرفه از سوی دولت شده است . در حالی که وفاق باید با مردم باشد نه جریان های خاص سیاسی ( اینجا ببنید)

این قبیل انتقادات در مورد برخی انتصاب های دولتی ادامه داشت، تا طیف مخالف دولت ، حضور محمد جواد ظریف در معاونت راهبردی رییس جمهوررا برنتافتند و شروع به انتقادات پی در پی از وی به بهانه دو تابعیتی بودن فرزندانش کردند و تذکر پشت تذکر به رییس جمهورمی دادند که چرا ظریف را برکنار نمیکند .خطی که در نهایت منجر به استعفا ظریف و بازگشتش به دانشگاه شد ( اینجا بخوانید)

اقدام علیه یکی از کلیدی ترین وزاری دولت یعنی وزیر امور اقتصاد و دارایی و کشاندن وی پای میز استیضاح و در نهایت نیز رای عدم اعتماد به عبد الناصر همتی از دیگر وقایعی بود که برخی از تحلیل گران نزدیک به پزشکیان را به این نتیجه رساند که وفاق پزشکیان دیگر معنایی ندارد .

"محمد هاشمی رفسنجانی» عضو هیات مؤسس حزب کارگزاران سازندگی از پزشکیان میخواهد که در مورد استراتژی وفاق خود تغییر ایجاد کند ( اینجا بخوانید)

صادق زیباکلام، تحلیلگر سیاسی نیز در این ارتباط می گوید: وفاق ملی در دولت پزشکیان شده بذل و بخشش پست به جبهه پایداری و کسانی که مملکت را به این روز انداختند ( اینجا ببینید)

غلامحسین کرباسچی فعال سیاسی اصلاح طلب نیز با اعتقاد به اینکه استیضاح همتی سیاسی بوده است، خطاب به پزشکیان می گوید وفاق هم حد و مرزی دارد و هرچقدر رئیس جمهور بخواهد کوتاه بیاید در واقع تندروها را جری تر می کند. ( اینجا بخوانید)

عباس عبدی تحلیلگر اصلاح طلب نیز در این ارتباط نوشت: مساله استیضاح سیاسی است و نه اجرایی و حقوقی. پس این اقدامی ضد وفاق و ضد مبنای شکل‌گیری این انتخابات و آمدن پزشکیان بوده است. اگر پزشکیان می‌تواند ماجرا را به ۱۶ تیر برگرداند، قطعا وفاق پیروز خواهد شد، و الا باید نعش وفاق را برای تدفین بدرقه کرد. ( اینجا بخوانید)

نشانه های موفقیت پروژه وفاق

از سوی دیگر در روزهای پایانی سال 1403 شاهد رفع حصر مهدی کروبی یکی از محصورین سال 88 بودیم اتفاقی که از نگاه کارشناسان میتواند یکی از نتایج مثبت پروژه وفاق ملی پزشکیان باشد . ( اینجا بخوانید)

البته انتصاب قومیت های مختلف در مناصب دولتی و استفاده از بانوان در سمت های مختلف دولتی تا سطح وزیر نیز میتواند نشانه هایی از موفقیت وفاق، طبیب دولت باشد.

وفاق شعاری انتزاعی؟

منتقدان دولت؛ معتقدند که شعاروفاق بیش از حد انتزاعی است و تعریف مشخصی از آن ارایه نشده است آنها بر این باورند که بدون یک ایده مرکزی و استراتژی مشخص تحقق واقعی وفاق ملی دشوار خواهد بود . برخی تحلیل گران بر این باورند برای عملی شدن ایده وفاق ملی باید شرایط و الزامات مشخصی فراهم شود تا این مفهوم از شکل شعار به عمل اجرا شود .

قبل از خروج ظریف از معاونت راهبردی ریاست جمهوری همایش وفاق ملی نیز برگزار شد و شخصیت های سیاسی تلاش کردند تا درباره ابعاد مفهومی «وفاق ملی»، ملزومات و کارکرد آن برای حل مشکلات کشور با یکدیگر گفت وو گو کنند .

آیا پروژه موافق ملی می تواند گره ای از مشکلات کشور بازکند و آیا تندورها حاضر هستند کمی از توقعات خود کم کنند تا این پروژه بتواند باری از دوش مردم بردارد ؟ شما چه فکر می کنید با ما در میان بگذارید.