بافت تاریخی دهدشت که بر اساس دست‌نوشته‌های تاریخی به دستور اردشیر بابکان و به یاد فرزندش "شاپور"، "بلاد شاپور" نام گرفت، در ضلع جنوبی شهر کنونی دهدشت به وسعت ۳۴ تا ۴۰ هکتار قرار گرفته است.

در سندی که از عصر شاه عباس صفوی در سال ۱۰۸۶ هجری قمری به جا مانده نام این شهر قریه‌الدشت بوده که در زمان حکومت سلجوقیان به اوج رونق خود رسیده است.

اما این روز‌ها حال و روز بلادشاپور زیاد خوش نیست، از تخریب ابنیه و چرای دام و اتراق معتادان و دیوارنویسی‌های روی دیواره‌های چندصد ساله تنها گوشه‌ای از این صحنه‌های دردآور هستند.

حضور معتادان و آثاری که بر جای می‌گذارند و تردد بی‌هدف افراد مختلف در گوشه و کنار این بافت گواهی است بر اینکه عملا هیچ‌گونه حفاظتی از این میراث کم نظیر نمی‌شود.

گویا حجره‌های بازار و مساجد این شهر را فقط برای سکونت معتادان ساماندهی می‌کنند و همین امر باعث شده عامه مردم و دوستداران تاریخ و گردشگران امنیت و انگیزه چندانی برای حضور در بافت تاریخی دهدشت نداشته باشند.

برنامه جامعی برای مدیریت و حفاظت از بافت تاریخی و این میراث کهن وجود ندارد میراثی که از دوره ساسانیان و صفویه و قاجار بر جای مانده به عملا به سلسله معتادان رسیده و همچنان باید شاهد جولان معتادان و افراد علاف در این بافت تاریخی باشیم.