دیروز خبر رسید که متهم قتل عمدی منصوره قدیری جاوید، خبرنگار و پژوهشگر فقید ایرنا در حکم بدوی به قصاص محکوم شده است.

مجید اسدی، وکیل اولیای دم مرحوم «منصوره قدیری جاوید» به ایرنا گفته بود که «این پرونده ۱۹ اسفند در وقت فوق‌العاده در شعبه ۱۰ دادگاه کیفری یک استان تهران به ریاست قاضی مهدی شجاعی رسیدگی شد. متهم پرونده جهت قتل عمدی بدواً به قصاص نفس محکوم شد همچنین به دلیل صدمات غیر موثر در قتل نیز به پرداخت دیه محکوم شده است.»

به گفته اسدی، حکم صادره ظرف 20 روز پس از ابلاغ قابل فرجام‌خواهی در دیوان عالی کشور است.

137 روز از قتل منصوره قدیری جاوید گذشته است؛ زنی که خانواده او را «فلور» صدا می‌زنند. حالا بهار رسیده و جای خالی فلور بیش از همیشه دوباره مشهود است.

خانواده او در گفتگویی می‌گویند که تاریک‌ترین روزهای زندگیشان را سپری می‌کنند: «اولین عیدی است که دخترمان نیست و همین جای خالی زخم آنها را تازه می‌کند، اوضاع خانواده ما خوب نیست. حال ما خوب نیست. مراسمی مانند عید نوروز برای فلور خیلی مهم بود، اما وقتی کسی مانند فلور در خانواده ما نیست، سپری کردن این روزها خیلی برایمان عذاب‌آور است.»

«قاتل در زمان جنایت دارای قوه تمیز بود»

19 اسفند 1403 جلسه رسیدگی به دادگاه متهم به قتل منصوره قدیری جاوید برگزار شد. در دادگاه مجید اسدی، وکیل اولیای دم خانواده قدیری گفته بود که متهم دادگاه قصد داشت خود را با حربه‌های دروغین مجنون جلوه دهد و به جای اظهار ندامت، عذرخواهی، التماس و درخواست عفو و بخشش کاملا همه را با بی‌ادبی غافلگیر کرد.

مهدی رضوی فرد وکیل متهم هم در حساب توئیترش در یک رشته توییتی طولانی جزئیاتی از وضعیت روانی موکلش. در بخشی از این رشته توییت آمده است: «همان روز اول که قلمش را خواندم، فهمیدم کتاب و رمان، زیاد میخواند و یقین کردم داستایفسکی زیاد خوانده. وقتی این را از او پرسیدم با صدای بلند گفت: من دیوانه داستایفسکی‌ام. «ابله» را۱۰ بار خوانده‌ام. «جنایات و مکافات»را هم. قلمش شعرآگین است. وقتی از او پرسیده شد چرا این کار را کردی؟ گفت: «تنهایی! در ۱۸سال زندگی، ۱۵سال با من قهر بود. تنها بودم. تنهاییِ مرا حضرت آدم نکشید.»

این وکیل در ادامه نوشته است: «اختلاف داشتید؟ برخورد فیزیکی نداشتید؟ «ما۵سال به هم نگاه هم نکردیم. اصلا حرف نمیزدیم. هیچ درگیری نداشتیم. یکبار هم دستم به رویش بلند نشد. تنها حربه او قهر بود و سکوت» مشکل روانی خاصی نداشتید؟ «جسمم را قرص و آمپول انسولین میخورد و روحم را سکوت بی‌پایان همسرم. در این وانفسا یقینا باید یک روانی تمام‌عیار بوده باشم. تلخی و سکوت، معجون بی‌همتایی برای هر بحرانی است. من همه چیز را راست میگویم. دلیلی ندارد دروغ بگویم. خطاکردم تاوانش را میدهم. این دنیا برایم ارزشی ندارد. اعدامم کنید.»

وکیل متهم در ادامه به نقل از او نوشته است: «میخواستم از ننگ و رسوایی این زندگی رها شویم و هرسه‌نفرمان را راحت کنم. میخواستم بعد از او،وجود منحوس خودم را هم از بین ببرم. داشتم رسوا میشدم که بخاطر بی‌پولی، پسرم را در مدرسه ثبت‌نام نکرده‌ام و دروغی شرم‌آور بر پرده بی‌آبروییم میافتاد.تحمل این بی‌آبرویی را نداشتم و چون وقتش می‌رسید، پس در آن واپس‌دم باید همه کشته میشدیم. یکی رفت،اما کامل نشد. نتوانستم فرزندم را بکشم. منِ احمق، منِ منحوس، نتوانستم، نتوانستم، نتوانستم». در جلسه دادگاه هم گفت: «از ضربه‌هایی که زدم و به او درد وارد کردم، پشیمانم. تاوانش را هم میدهم.»

مهدی رضوی‌فرد وکیل متهم معتقد است:«اینها چیزهایی است که رسانه‌ها نمیگویند. برعکس تیتر میزنند قاتل گفت: از قتل همسرم پشیمان نیستم.با نیت قبلی اقدام کردم» حرف هایی دروغ یا ناقص.

او آشکارا اختلال_روانی دارد. وکیلی که ۷-۸سال پیش پروانه را تودیع میکند و دیگر کار نمیکند. ارتباطش با تمام دنیا قطع میشود و تمام سرمایه و ثروتش را میفروشد و در خانه‌ای افسرده که گَرد مرگ بر آن پاشیده بودند، خرج میکند.»

اظهارات وکیل متهم در شرایطی است که 23 آبان 1403 بر حسب نظریه پزشکی قانونی، متهم پرونده قتل «منصوره قدیری جاوید» خبرنگار ایرنا، در زمان ارتکاب جنایت دارای قوه تمییز و ادراک بوده و از نظر سلامت روان که منتهی به سلب مسئولیت کیفری شود، مشکلی نداشته است.

پس از جلسه دادگاه، خانواده مرحوم منصوره قدیری جاوید نیز در گفتگو با شرق اظهارات متهم را به طور کلی خلاف واقع خوانده بودند: «اصلا فکر نمی‌کردیم احمد این‌طور با وقاحت حرف بزند. فکر می‌کردیم به خاطر گناهی که مرتکب شده سرش را هم بالا نیاورد.

نه‌تنها شرمنده نبود، بلکه با پررویی سخنرانی هم کرد. به خانواده ما تهمت هم زد. من همه حرف‌هایی را که قاتل درباره خانواده ما گفت، رد می‌کنم. همان روزی هم که فلور را کشته بود هزار جور دروغ گفت تا من جنازه خواهرم را پیدا کردم.»