شاید بتوان چند تن را به اتهاماتی محاکمه و محکوم کرد ولی نه تنها اثرات بازدارنده ندارد بلکه این پدیده‌ها را تشدید هم خواهد کرد. چون به وجه عمومی و مردمی و تهاجمی رفتار آنها توجه نمی‌شود، در نتیجه مثل منبع سوراخ آب شهری است که حکومت با هدف حفظ سطح آب(در اینجا همان اعتبار و حمایت مردم) در حال هدایت آب به داخل آن است ولی همزمان دو یا چند برابر این آب ورودی، در حال تخلیه و نشت است.

امروز فیلمی دیدم از واکنش تماشاگران فوتبال در قایم‌شهر نسبت به نوحه‌خوانی یک مداح پیش از مسابقه فوتبال. خوب! هنگامی که دست‌اندرکاران امور مناسبت‌های غیر مذهبی را تبدیل به فرصتی برای نوحه‌خوانی و کسب درآمد برای مداحان و تقرب به قدرت و تبلیغ ارزش‌های خود می‌کند به منتقدان خود حق و یاد می‌دهد که آنان هم مناسبت‌های دیگر را سیاسی کنند.

بازنده این بازی پیشاپیش روشن است، و با دادگاه و مقابله انتظامی و امنیتی نمی‌توان مسأله را حل کرد که حتما تشدید می‌شود. همچنان که تجربه ۱۴۰۱ نشان داد. تنها راه حل، تجدیدنظر اساسی در رویکرد مدیریت جامعه و نسبت حکومت با مردم است. باید سیاست الزام به یکپارچگی جامعه و مردم و در نتیجه جرم شناختن هر گونه تفاوت و تنوع را کنار گذاشت. جرم رفتاری است که قاطبه مردم و نه فقط حکومت آن را محکوم کنند.