رسانه‌ها هر سال در آستانه نوروز مطالبی درباره نمادهای این جشن ملی منتشر می‌کردند. روزنامه اطلاعات ۲۲ اسفند ۱۳۴۳ مطلبی درباره حاجی فیروز منتشر کرد. بخش‌هایی از این مطلب را بخوانید:

سر گذشت حاجی فیروز

«حاجی فیروز یکی از مظاهر اعیاد ایرانیان در قرن‌های گذشته بوده است. ولی متاسفانه مدرکی از زندگی حاجی در دست نیست. آقای دکتر صفا رئیس دانشکده ادبیات که مقالات زیادی پیرامون اعیاد ایرانیان نوشته است، در مورد حاجی فیروز می‌گوید: حاجی فیروز برای اولین بار در اقوام آریایی و هند و اروپایی ظاهر شده است. برای این مظهر نوروزی نام «فیروز» را برای فال نیک و نیکو انتخاب کرده‌اند و حتی برای آن نامی فاتح نیز در نظر بوده ولی کلمه حاجی ازجمله کلماتی است که بعدا به اسم فیروز اضافه شده و در کشورهای دیگر این مظهر اعیاد صورت مذهبی به خود گرفته و در غرب به صورت پاپانوئل در آمده است. سیاهی صورت حاجی فیروز نیز مانند ریش و سبیلی است که پاپانوئل فرنگی‌ها می‌گذارد و لباس مخصوص می‌پوشد ولی رسمی که دیگر منسوخ شده و حاجی فیروز را نیز از آن حالت اصلی خارج کرده است این است که حاجی در زمان‌های قدیم سوار چهارپایی می‌شده و با حرکت و ایجاد شادی بین مردم، تماشاچیان را به نشاط می آورده است.

حاجی فیروز هم حاجی فیروزهای قدیم

حاجی فیروزهای قدیم با حاجی های امروزی، از زمین تا آسمان فرق داشته اند. اولا اشعار حاجی فیروزهای قدیم به صورت سوال و حالت تکدی‌گری نبوده است. حاجی فیروزها سالی یک ‌بار در زندگی مردم پیدا می‌شدند و همان یک بار، شوق و ذوقی در بین مردم به وجود می‌آوردند. ولی متاسفانه در حال حاضر این مظهر نوروزی نیز برای گدایی و تکدی در خیابان‌ها به راه می‌افتد، در رهگذری نیست که این روزها یک مرد صورت سیاه با یک سبیل کلفت از پشم پوست گوسفند و یک کلاه و پیراهن قرمز و شلوار رنگی جلوی شما را نگیرد.»