دیوید لمی روز دوشنبه (۲۷ اسفند ۱۴۰۳) طی سخنانی در مجلس عوام انگلیس گزارشی درباره نشست اخیر وزرای خارجه گروه هفت در کانادا ارائه کرد.

او مدعی شد: «ما درباره افزایش فشار علیه ایران متحد بودیم. تهران در حال تولید اورانیوم با غنای بالا با نرخی است که محدودیت‌های تعیین‌شده در برجام را به سخره می‌گیرد.»

وی درحالی که مقامات جمهوری اسلامی ایران بارها تأکید کرده‌اند که تولید و استفاده از سلاح هسته‌ای در دکترین دفاعی ایران جایگاهی ندارد، ادعا کرد: «ایران هرگز نباید اجازه یابد که سلاح هسته‌ای توسعه دهد و به دست آورد.»

وزیر امور خارجه انگلیس در ادامه، با اشاره به نامه اخیر رئیس‌جمهوری آمریکا به رهبر معظم انقلاب اسلامی و حملات اخیر آمریکا علیه یمن، تلاش کرد فشارهای غرب بر ایران را توجیه کند و گفت: «ایران اکنون باید مسیر خود را تغییر دهد، تنش‌زدایی کرده و مسیر دیپلماسی را انتخاب کند.»

اظهارات وزیر خارجه انگلیس در حالی مطرح می‌شود که دولت این کشور در سال‌های اخیر، همراه با متحدان آمریکایی و اروپایی خود، به‌جای عمل به تعهدات برجامی، سیاست فشار حداکثری را ادامه داده است. پس از خروج یکجانبه دولت ترامپ از برجام در سال ۱۳۹۷، کشورهای اروپایی، از جمله انگلیس، وعده دادند که با ایجاد سازوکارهای مالی مانند اینستکس، آثار تحریم‌های آمریکا را جبران کنند اما در عمل هیچ‌گونه اقدام مؤثری انجام ندادند.

ایران در واکنش به این بدعهدی‌های مکرر، در چارچوب ماده ۳۶ برجام، به‌صورت گام‌به‌گام و تحت نظارت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، سطح تعهدات هسته‌ای خود را کاهش داد. با این حال، مقامات ایران بارها تأکید کرده‌اند که در صورت پایبندی طرف‌های غربی به تعهدات خود، تهران آماده بازگشت به اجرای کامل توافق است.

از سوی دیگر، در ماه‌های اخیر، مقامات غربی، از جمله انگلیس، با امنیتی‌سازی پرونده هسته‌ای ایران در شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، به دنبال اعمال فشارهای بیشتر علیه تهران هستند.

در تازه‌ترین اقدام، آمریکا و سه کشور اروپایی (انگلیس، فرانسه و آلمان) در نشست اخیر شورای حکام، قطعنامه‌ای را به تصویب رساندند که خواستار گزارش جامع‌تر مدیرکل آژانس درباره برنامه هسته‌ای ایران شد. تهران این قطعنامه را سیاسی و غیرسازنده خوانده و تأکید کرده است که همکاری‌های ایران با آژانس فراتر از تعهدات پادمانی بوده و هیچ انحرافی در برنامه هسته‌ای کشور وجود ندارد.

ایران بارها تأکید کرده است که مسیر دیپلماسی تنها در صورتی نتیجه‌بخش خواهد بود که طرف‌های غربی اراده واقعی برای اجرای تعهدات خود داشته باشند و از سیاست‌های فشار و تهدید دست بردارند.