در بخش‌‌هایی از این گزارش تحلیلی آمده است:

اجلاس اضطراری سران عرب، با توجه به طرح بازسازی پیشنهادی مصر و نحوه برخورد با حماس، تصمیمات روشنی در مورد آینده غزه اتخاذ نکرد. همچنین، منبع تامین مالی به اندازه کافی مشخص نشد و هیچ کشوری به طور واضح متعهد به پرداخت بخشی از هزینه بازسازی نشد، ضمن اینکه غیبت قابل توجه رهبران کشورهای عربی حوزه خلیج فارس در این اجلاس به چشم می‌خورد.

پایان اجلاس بدون تصمیم‌گیری در مورد مسائل مطرح‌شده، پایانی ناقص برای وضعیتی غیرعادی تلقی می‌شود که همه از مسئولیت شانه خالی می‌کنند. حتی فلسطینی‌ها نیز از مسئولیت خود در قبال آنچه رخ داده است، شانه خالی کردند.

تشکیلات خودگردان راه حل‌های نصفه و نیمه ارائه داد و حماس خطوط قرمز را طوری تعیین کرد که انگار «طوفان الاقصی» اصلاً رخ نداده و اوضاع غزه و مردمش آرام است و نیازی به تصمیمات جسورانه برای جلوگیری از تکرار فاجعه نیست.

اما این بار اوضاع متفاوت است و اجلاس سران عرب نمی‌تواند صرفاً به یک بیانیه کلی بسنده کند، بلکه به مواضع دقیق نیاز دارد. این در حالی است که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، نتایج اجلاس را در رابطه با حماس دنبال می‌کند، تا ببیند آیا خواسته‌های او برآورده می‌شود یا اینکه برای اجرای طرح کوچ اجباری فشار خواهد آورد. این امر، موضع اعراب را در تنگنای مضاعف قرار می‌دهد، امری که در صورت اتخاذ موضعی در قبال حماس و سلاح‌هایش و تعیین جدول زمانی مشخص برای حجم تامین مالی ارائه‌شده برای بازسازی غزه و طرف‌های مسئول، قابل اجتناب بود.

طرح مصر که توسط رهبران و مقامات عرب مورد تایید قرار گرفت، حماس را از اداره غزه کنار گذاشت، که با یکی از مهم‌ترین خواسته‌های اسرائیل همخوانی دارد اما به طور واضح به خلع سلاح حماس و سایر گروه‌ها و انحلال ساختارهای نظامی آنها اشاره نکرد.

به نظر می‌رسد رهبران حاضر ترجیح دادند موضعی مبهم اتخاذ کنند تا با افکار عمومی جهان عرب در تضاد قرار نگیرند و تصویری را که در طول جنگ از خود به عنوان شخصیت‌‌هایی نزدیک به مردم و مقاومت ترسیم کرده‌اند، حفظ کنند. اتخاذ تصمیماتی که با این تصویر در تضاد باشد، برای آنها دشوار است.