زودپز جدیدترین ساخته رابد جوان در سینما است که با بازی نوید محمدزاده و محسن تنابنده به تازگی تبدیل به یکی از فیلم های پرفروش سینمای ایران شده است. با توجه به عواملی که در این فیلم نقش داشته اند، طبیعی است که از ابتدا از این فیلم انتظار فروش خوبی داشته باشیم.
رامبد جوان از آن دسته از سینماگران ایرانی است که نه می توان به راحتی او را فیلم‌ساز خوبی قلمداد کرد و نه بد. جوان، تا به امروز در عین حال که چندان چنگی به دل نزده است، بدون شک از بسیاری از فیلم‌سازان دیگر سینمای ایران پیشی گرفته. در واقع می توان گفت که از کوتهی دیگران است که دیوار رامبد جوان بلند است.به هر حال رامبد جوان روی هم رفته در میان کارگردانانی که دست به ساخت فیلم های کمدی می‌زنند، یکی از چهره های برجسته قلمداد می شود. آیا فیلم زودپز ارزش دیدن دارد؟ داستان فیلم زودپز در مورد چیست؟ ما در این مقاله به رامبد جوان و فیلم زودپز خواهیم پرداخت؛ با ما همراه باشید.
داستان فیلم زودپز
داستان فیلم در سال ۱۳۶۶ و در زمان بمباران تهران روایت می‌شود. وقتی که زودپز بالای مغازه پدر خانواده منفجر می‌شود، پدر به شدت زخمی شده و در شرایطی که تهران در معرض حملات هوایی است، جان خود را از دست می‌دهد. حالا شاهین و سیروس که نمی‌خواهند به عنوان مقصر شناخته شوند، تصمیم می‌گیرند برای آنکه پدرشان به عنوان شهید شناخته شود و از عواقب ماجرا فرار کنند، کاری کنند که این اتفاق به شکل دیگری به نظر برسد.
نقد فیلم زودپز
همانطور که گفته شد، از کوتهی دیگران است که دیوار رامبد جوان بلند به نظر می‌رسد. در سینمایی که فیلم‌هایی مثل مفت‌بر و فسیل و پول و پارتی و هفتاد سی (فیلم هفتاد سی ؛ بازیگران، خلاصه داستان و نقد) در آن ساخته می‌شوند، فیلم زودپز را می‌توان فیلم موفقی در نظر گرفت. زودپز به خودی خود چندان فیلم مهم و دارای ارزش هنری‌ای به حساب نمی‌آید؛ این فیلم بیشتر ارزشش را از مقایسه با ساخته‌های هم‌رده‌اش به دست می‌آورد و صدالبته که این مسئله جای تاسف دارد. به هر حال آنچه که رامبد جوان ساخته است، با وجود تمام ضعف‌ها، در میان کمدی‌هایی که در چند سال اخیر ساخته شده‌اند، فیلم به مراتب ارزشمندتری است.
دوری از کلیشه؛ هدررفت انرژی
فیلم زودپز با وجود اینکه تا حد زیادی از کلیشه‌های رایج در سینمای به ظاهر کمدی ایران فاصله گرفته است و این نکته بسیار مثبتی است، اما به هیچ وجه در پرداخت موفق نبوده است. البته لازم به ذکر است که بعضی از کلیشه‌ها همچنان به قوت خود باقی هستند، اما به هر حال رامبد جوان توانسته است تا حد زیادی از اسارت در دام کلیشه‌ها بگریزد. اما گریز از کلیشه‌ها به تنهایی برای این که فیلمی را فیلم خوبی قلمداد بکنیم، کافی نیست.
فیلم در عین حال که کلیشه‌گریز است، کلیشه‌ساز نیست هست. اجزا پرداخت دقیق ندارند و در مجموع انرژی زیادی در این فیلم دچار هدررفت شده است که به نظر می‌رسد رامبد جوان با قدری امعان نظر می‌توانست بهره بهتری از این انرژی بگیرد.
تولید حرفه‌ای
اساسی‌ترین نقطه قوت فیلم مربوط به تولید حرفه‌ای آن است. جلوه‌های ویژه قابل قبول، فیلمبرداری و نورپردازی موفق و... کیفیات فنی فیلم جوان را بسیار جالب توجه کرده است. فیلم زودپز از نظر تولید، یکی از فیلم‌های کمدی مهم و موفق چند سال اخیر سینمای ایران است که همین مسئله می‌تواند برای ما حجتی باشد که فیلم را لااقل برای احترام به کیفیت تولید آن هم که شده مورد توجه قرار بدهیم.
بازیگری به نسبت موفق
با وجود این که در نهایت امر بازیگران فیلم زودپز در هیچ یک از لحظات این فیلم ما را به وجد نمی‌آورند، اما می‌توان با اندکی اغماض، عملکرد موفقی برای بازیگران این فیلم در نظر گرفت. نوید محمدزاده که این بار برخلاف همیشه نقشی را ایفا می‌کند که با آنچه ما از او سراغ داریم متفاوت است، در لحظاتی که دست از آن شخصیت عصبانی و داد و بیدادگر فیلم‌هایی مثل عصبانی نیستم و خشم و هیاهو بر می‌دارد، بازی قابل قبولی را ارائه می‌دهد.
محسن تنابنده نیز که دیگر نقش اصلی این فیلم را ایفا می‌کند، با وجود اینکه کار ویژه‌ای انجام نمی‌دهد، می‌توان بازی‌اش را پذیرفت اما به هیچ عنوان تحسین نکرد.
فیلم‌نامه به نسبت موفق
فیلم زودپز رامبد جوان، فیلم میان‌مایه‌ای است. این میان‌مایگی در تک‌تک اجزا این فیلم جاری و ساری است و به جز مسائل مربوط به تولید که ذکر آنها پیشتر نیز رفت، در بقیه موارد هم حرفی برای گفتن دارد و هم نه. فیلم‌نامه فیلم نیز روی هم رفته همچین چیزی است. از طرفی در فیلم‌نامه فیلم زودپز خبری از کلیشه‌ها نیست و فیلم از آن حالت کلیپ‌بودگی خارج شده است، و از طرفی موقعیت‌ها بسط پیدا نمی‌کنند و شخصت‌پردازی‌ها چندان چنگی به دل نمی‌زنند. با این حال به نسبت خیل عظیمی از کمدی‌های سال‌های اخیر که در آنها به جای شخصیت با یک مشت آدم مینیاتوری طرفیم، در این فیلم لااقل می‌توانیم با آدم‌های داستان فارغ از شخصیت‌بودن یا نبودنشان، تا حدی همسو باشیم.
در پایان:
در پایان باید گفت که فیلم زودپز با وجود اینکه به هیچ عنوان فیلم جدی و دارای ارزش ویژه‌ای نیست، ارزش دیدن دارد. چنان که گفته شد در بهترین حالت می‌توان زودپز را یک فیلم میان‌مایه در نظر گرفت که از فیلم‌های هم‌رده‌اش جلوتر است.
بازیگران فیلم زودپز
در ادامه به معرفی بازیگران فیلم زودپز خواهیم پرداخت.
بیوگرافی نوید محمدزاده
نوید محمدزاده در تاریخ ۱۷ فروردین ۱۳۶۵ در تهران متولد شد. او اصالتاً اهل شهرستان مهران می‌باشد. تا دو سالگی در تهران زندگی کرد و پس از آن به ایلام رفت، جایی که تا پایان دوره راهنمایی در آنجا ماند. محمدزاده فارغ‌التحصیل رشته عمران با مدرک فوق‌دیپلم است.
عکس شخصی نوید محمدزاده
بیوگرافی محسن تنابنده
محسن تنابنده در تاریخ ۲۶ فروردین ۱۳۵۴ در تهران به دنیا آمد. او دومین فرزند خانواده است و علاوه بر خود، سه برادر و سه خواهر دارد. به‌دلیل شغل پدر، خانواده تنابنده مدتی را در پیکان شهر زندگی کردند و سپس به اسلامشهر منتقل شدند و در حاشیه تهران ساکن شدند. محسن تحصیلات ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان را در اسلامشهر گذراند و در نهایت در رشته بازیگری فارغ‌التحصیل شد.
فعالیت حرفه‌ای او در عرصه بازیگری از سال ۱۳۷۴، یک سال قبل از ورود به دانشگاه، با ایفای نقش در نمایش‌های «بارعام» و «جریان عصبی» آغاز شد که هر دو اثر توسط حسن وارسته نوشته و کارگردانی شده بودند. پس از تجربه چند نقش در تئاتر با این کارگردان، تنابنده در سال ۱۳۸۲ با بازی در فیلم «دانه‌های ریز برف» به کارگردانی علیرضا امینی وارد سینما شد. در طول دوران حرفه‌ای خود، او علاوه بر بازیگری، در زمینه نویسندگی و بازیگردانی نیز فعالیت داشته است.
عکس شخصی محسن تنابنده
بیوگرافی گلاره عباسی
گلاره عباسی در تهران متولد شد و از دوران جوانی به تئاتر، سینما و تلویزیون علاقه‌مند بود. او آموزش بازیگری را از دوران دبیرستان آغاز کرد و در حوزه هنری تئاتر فعالیت می‌کرد. سپس در کارگاه آزاد بازیگری تحت نظر امین تارخ شرکت کرد و همزمان برای تقویت مهارت‌های بازیگری‌اش به دانشکده هنر و معماری رفت. در نهایت با اخذ مدرک معادل دکتری سینما تحصیلاتش را به پایان رساند. سفر هنری او از سال ۱۳۸۰ با بازی در فیلم سینمایی «نگین» شروع شد و همچنان ادامه دارد.
عکس شخصی گلاره عباسی
بیوگرافی محمود جعفری
محمود جعفری (زاده ۸ مهر ۱۳۳۲ در تهران) بازیگر، نویسنده و کارگردان ایرانی است. او فعالیت بازیگری خود را از سال ۱۳۵۰ به عنوان یکی از بنیان‌گذاران گروه تئاتر کوچ آغاز کرد و ورود به سینما را از سال ۱۳۵۲ با فیلم «قیامت» به کارگردانی هوشنگ حسامی تجربه کرد. شروع کارگردانی او به سریال «آرزوی پر دردسر» در سال ۱۳۷۴ برمی‌گردد که نویسندگی آن بر عهده فرهاد توحیدی بود. جعفری در همین سال، سریال «آرزوی پر دردسر» را کارگردانی کرد.
عکس شخصی محمود جعفری
فیلم زودپز؛ خلاصه داستان، بازیگران و نقد فیلم
نظر شما