از جمله شواهد این مطلب جریان مرثیه ابن اصدق در شب نیمه شعبان و هم چنین گزارشی است که در ذیل می‌آید:

ابوالفرج اصفهانی د. ۳۵۶ از احمد بن الجعد وشاء به عنوان کسی که خود شاهد این رخداد بوده چنین نقل می‌کند:

امری که سبب [فرمانِ‌متوکل به] شخم زدنِ قبر امام حسین علیه‌السلام شد، آن بود که زنی آوازه خوان، پیش از آنکه متوکل [به سال ۲۳۲] عهده‌دار خلافت شود، کنیزانِ خود را برای آوازه خوانیِ به هنگام می‌گساریِ او می‌فرستاد.
پس از آنکه وی به خلافت رسید، سراغ آن آوازه خوان را گرفت اما بدو گفتند آن زن ـ که به زیارت قبر امام حسین علیه‌السلام رفته بود ـ حضور ندارد. خبر چون به آن آوازه خوان رسید، به سرعت بازگشت و یکی از کنیزانش را نزد متوکل فرستاد.
متوکل از آن کنیزی پرسید: کجا بودید؟ کنیز گفت: صاحبمان رهسپار حج شده و ما را نیز با خود همراه کرده بود ـ و این رخداد در شعبان بود.
متوکل بدو گفت: در شعبان به کجا حج گزاردید؟ کنیز گفت: به قبر حسین. متوکل سخت به خشم آمد و فرمان داد آوازه خوان را به زندان افکندند و املاکش را مصادره نمود. وی همچنین یکی از یارانش به نام دیزج را که یهودی بود و به اسلام گرویده فرستاد تا قبر امام حسین علیه السلام را شخم زند و…

ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین (ت. صقر،‌ الاعلمی، ۱۴۱۹): ۴۷۸.
حمید بن احمد محلی ق. ۶۵۲، الحدائق الوردیة (ت. المحطوری، مرکز بدر ـ صنعاء،‌ ۱۴۲۳): ۱/ ۲۲۵.

گفتنی است اینکه خصوص این ماجرا موجب فرمان مزبور از سوی متوکل عباسی باشد، مبتنی بر تحلیل شخصیِ وشاء است و شایان بررسی.

برگرفته از نوشته صدیق گرامی استاد محرابی نائینی.