قدیری ابیانه در میزگردی گفته است: وقتی صحبت از مذاکره به طور کلی می‌شود و در مذاکره با اروپا یا با کشورهای دیگر حتی کشورهای دوست و برادر مذاکره و معامله که می‌کنیم بر اساس اطمینان نیست. شما وقتی مذاکره می‌کنید باید اصل را برعدم اطمینان بگذارید و ضمانت بگیرید.

او افزود: برای مثال کسانی که اعتماد کردند در دادگاه‌های ایران پر هستند. کسانی که به دوست و فامیل اعتماد کردند و کلاه سرشان رفته است؛ برادر سر خواهرش برای ارث کلاه گذاشته است. لذا می‌بینیم که اینجا دائم به ناامیدی‌ها دامن می‌زنند مثلاً مغزها خارج می‌شوند، آن‌هایی که خارج شدند چه کار می‌کنند؟ رفتند توالت می‌شویند و در رستوران‌ها ظرف می‌شورند. الان فیلم‌هایش خوشبختانه در اینستاگرام می‌آید، کسانی که رفتند آنجا را نشان می‌دهند.

ابیانه گفت: متاسفانه رسانه‌های ما فقط افراد موفق را نشان می‌دهند و اکثریت ناموفق را مطرح نمی‌کنند. لذا بد است و نباید مغزهای ما بروند، باید کاری کنیم که بمانند. من همیشه دنبال این بوده‌ام که نخبگان ایرانی خارج از کشور را جذب کنیم.

وی بیان داشت: این‌ها باید در دانشگاه‌های ما جذب شوند. طرف در آمریکا در فلان دانشگاه تدریس می‌کند، دکترای یک رشته‌ای هم دارد و می‌رود در ایران به دانشگاه اما مهم‌ترین موانع جذب این‌ها اساتید دانشگاه هستند چرا که آن کس که آنجا مسئول است و آن‌هایی که مسئول گزینش این افراد هستند، احساس می‌کنند اگر این‌ها بیاید که چند پله از انها بالاترند، جای آن‌ها را می‌گیرند. لذا آنقدر آن‌ها را اذیت می‌کنند که بعد ۶ ماه تا یک سال می‌روند. قضیه ما این است که ما نه تنها می‌توانیم جلوی فرار مغزها را بگیریم، بلکه می‌توانیم نخبگان را نیز جذب کنیم.