شواهد نشان می‌دهد که صنایع تابستان بسیار سختی پیش‌رو دارند. تابستانی که احتمالاً نه آب دارد و نه برق. به نظر می‌رسد صنایع برای جبران ناترازی‌های برق و خاموشی‌های مداوم، چاره را در ساخت نیروگاه‌های خورشیدی دیده‌اند. هرچند دشوار، اما به نظر می‌رسد کمبود برق برای صنایع در میان‌مدت از طریق احداث نیروگاه‌های خورشیدی قابل جبران است اما صنایعی که در مناطق بدون آب احداث شده‌اند، برای جبران کمبود آب چه راه‌حلی پیش‌رو دارند؟

امسال در فصل تابستان بیش از ۲۰ هزار مگاوات ناترازی برق داشتیم که پیش‌بینی می‌شود به ۲۵ هزار مگاوات برسد. از آن طرف آخرین گزارش‌ها از وضعیت بارش در شهرهای صنعتی و میزان ذخایر آب در سدهای ایران حکایت از آن دارد که تابستان سختی پیش روی مردم و صنایع است. اخیراً مسعود پزشکیان در مراسم تجلیل از برگزیدگان ملی بخش کشاورزی گفته: «اینکه چگونه آب و خاک را مدیریت کنیم و چه چیزی را با چه کیفیتی بکاریم،‌ بخشی از الفبای تصمیم‌گیری و سیاست‌گذاری است.» آقای پزشکیان خواستار بهبود روش‌های کشاورزی و صرفه‌جویی در این بخش شده است.

اقتصاددانان می‌گویند اولین نقش دولت به‌عنوان حکمرانی محدودکننده حکمرانی منابع طبیعی است. دولت به‌عنوان یک محدودکننده فعالان اقتصادی موجود، برای ایفای نقش تسهیلگریِ فعالان اقتصادی آینده عمل می‌کند. ضعف در ایفای این نقش می‌تواند «نابودی سرزمینی» را در پی داشته باشد به گونه‌ای که امکان زیستی را در آن کشور دچار چالش کند. سرزمینی بدون جنگل، بدون مرتع، بدون ذخایر زیرزمینیِ آب، در «سطح زمین» با پدیده بیابان‌زایی و در «عمق زمین» با فرونشست‌های بزرگ مواجه خواهد بود که امکان زیست از آن سلب می‌شود. در این گزارش با مشورت و راهنمایی آقای آرش نجفی، رئیس کمیسیون انرژی اتاق ایران، به این پرسش پاسخ می‌دهیم که تابستان سال ۱۴۰۴ برای صنایع چگونه تابستانی خواهد بود؟

تامین گاز و برق هم همواره جزو معضلات تولید در چند سال اخیر بوده است؛ ایران دومین دارنده منابع گازی و چهارمین دارنده منابع نفتی در جهان است؛ اما نه گاز دارد و نه فرآورده‌های نفتی. به تبع و از آنجا که معمولاً برق را هم در نیروگاه‌های برق حرارتی تولید می‌کرده است، از تولید برق کافی نیز عاجر شده است. این وضعیت تراژیکی است که هر سال هم وخامت‌اش بیشتر می‌شود. خبرهای چندماه اخیر و انتشار جدول خاموشی در شش‌ماه دوم سال -که کم‌سابقه است- نشان می‌دهد تنها کلمه «بحران» است که می‌تواند شرح راستینی از آنچه کشور با آن مواجه است، دهد. همزمان انگار راهکاری برای فائق آمدن بر این مسئله نیز وجود ندارد. گاز و برق و بنزین کم است. صف مصرف از تولید جلو زده و بعد از تمام شدن یک تابستان و پاییز دشوار، کشوری که گرفتار زمستان سخت است؛ نگران به فرا‌رسیدن دوباره تابستان بدون آب و برق فکر می‌کند. بر اساس گزارش‌های رسمی وزارت نفت در بخش گاز، میانگین تولید گاز کشور در نیمه اول سال حدود ۷۱۵ میلیون مترمکعب در روز است؛ این در حالی است که میزان گاز مصرفی بخش خانگی در فصول سرد سال گذشته، حدود ۵۳۷ میلیون مترمکعب در روز بوده است.