منطقه‌ی آن فو (An Phú)، یکی از دورافتاده‌ترین مناطق ویتنام، محل سکونت جامعه‌ی چام است؛ یک گروه قومی آسترونزیایی که ساکنان اولیه‌ی ویتنام مرکزی و سواحل کامبوج بودند، مدت‌ها پیش از آنکه ویتنامی‌ها و کامبوجی‌ها به این منطقه وارد شوند. چام‌ها پادشاهی چامپا را تأسیس کردند که شبکه‌ای از امیرنشین‌های مستقل هندوبودایی بود که در قرن دوم میلادی به وجود آمد.

با ظهور امپراتوری خمر و گسترش زمینی مداوم ویتنامی‌ها، پادشاهی چامپا به تدریج افول کرد. پیشروی‌های ویتنامی‌ها در میانه قرون ۱۷ تا ۱۹ در نهایت منجر به الحاق کامل آخرین قلمروهای چامپا شد.

حفاری‌های اخیر در یک محوطه بودایی مرتبط با چام‌ها منجر به کشف یک سازه بزرگ شده که باستان‌شناسان آن را « چاه مقدس » نامیده‌اند. در قلب این سازه، آرایشی دایره‌ای از آجرها به شکل صلیب شکسته قرار دارد که نماد باستانی شانس و خوشبختی است. باستان‌شناسان این محوطه را یک برج معبد چام شناسایی کرده‌اند که نمونه‌ای نادر از معماری چامپا است که به قرن ۹-۱۰ میلادی تعلق دارد، یعنی قبل از فروپاشی پادشاهی.

در مرکز چاه، مجموعه‌ای از گنجینه‌های نذری پیدا شده که زمان ساخت برج معبد به عنوان هدایا آنجا قرار داده شده بود.

یافته‌های این حفاری شامل این موارد می‌شوند: یک شیء طلایی حکاکی‌شده که مفهوم بودایی «منشأ وابسته» را منتقل می‌کند، یک گلدان به سبک کامندالو (Kamandalu) که روی یک گل طلایی هشت‌پر قرار دارد و ده‌ها آثار هنری ساخته‌شده از شیشه و جواهرات گرانبها.