خبر ساز لرستان- نسرین صفربیرانوند، محمد احمدوند که ۳۷ سال سن دارد و تحصیلاتش در حوزه برق است همراه با برادران خود در حوزه صنایع چوبی فعالیت دارد، این جوان موفق بروزحادثه برای خود و برادرانش در حین برش چوب را علتی عنوان می‌کند که منجر به تولید دستگاه پانل بر تمام اتوماتیک آواد ماشین شده است.
این تولید کننده جوان می‌گوید: هنگامی که ایده ساخت دستگاه به ذهنم رسید یک جمله را مد نظر داشتم و آن این بود که محصولی را تولید کنم که با افتخار بنویسم ساخت ایران است، برای تحقق این امر بیش از ۸ سال تحقیق و پژوهش و کار عملی انجام دادم.
احمدوند که توانسته شرکت دانش بنیان را با برند تجاری آواد ماشین ثبت کند، معتقد است: یکی از مهمترین مشکلات و دغدغه‌های شرکت‌های دانش بنیان نبود سرمایه و عدم حمایت ارگان‌های دولتی است.
با احمدوند تولید کننده جوان و موفق دورودی در حوزه صنعت چوب گفت‌وگوی انجام داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
از ورودتان به حوزه صنایع چوب بگویید.
دو تا از برادران من در حوزه صنایع چوب فعالیت داشتند همین هم موجب شد من در این وادی فعالیت داشته باشم.
چطور شد بفکر ساخت دستگاه پانل بُر تمام اتوماتیک بیفتید؟
همانطور که گفتم فعالیت من و برادرانم در صنایع چوب بود و با ماشین آلات صنایع چوب سر و کار داشتیم، چندین بار در حین برش چوب به دلیل مناسب نبودن دستگاه‌ها دچار حادثه شده بودیم، این موارد باعث شد به فکر طراحی ماشینی بیفتم که خطری برای نیروی انسانی نداشته باشد، ذهنم به گونه‌‌ای است که اگر با مشکلی مواجه شوم دوست دارم کاری کنم که مشکل را برطرف کنم.
با توجه به استعداد خدایی که در من وجود داشت همچنین علاقه و دانشی که کسب کرده بودم به فکر طراحی و ساخت ماشین آلات افتادم.
چه سالی این ایده به دهنتان رسید و چقدر طول کشید که آن را عملی کنید؟
سال ۸۹ بود که ایده به ذهنم رسید و تا سال ۹۵ روی طراحی، برنامه‌نویسی، مکانیک و ساخت این ماشین تحقیق و پژوهش انجام دادیم، سال ۹۶ توانستیم اولین نمونه دستگاهی را بسازیم که بُرش چوب را اتوماتیک و بدون دخالت نیروی انسانی انجام می‌داد.
از سال ۹۶ تا ۹۸ تمامی آزمون و خطاهای روی دستگاه را انجام دادیم و سال ۹۸ زمانی که مطمئن شدیم محصول قابل ارائه به بازار است تصمیم گرفتیم به بازار عرضه کنیم.
به نظر می‌رسد سرمایه زیادی برای ساخت دستگاه نیاز داشتید؟
بله، دستگاه به دلیل حجم و هزینه بالا نیز به سرمایه داشت تامین سرمایه هم معمولا سخت است هم از لحاظ جذب سرمایه گذار هم جذب تسهیلات از بانک‌ها، از بخش دولتی بی خیال شدیم چون می‌دانستیم شرایط خوبی نیست، سال ۹۹ توانستیم سرمایه‌گذار جذب کنیم و کارمان را در فضای حدود ۶۰۰ متر در شهرک صنعتی دورود آغازکردیم.
در همان سال با توجه به تقاضاهای خوبی که از صنایع چوب برای خرید دستگاه داشتیم به فکر توسعه مجموعه افتادیم سال ۹۹ با همکاری اداره کل فنی و حرفه‌ی سالن کفش غزال که متروک بود را اجاره و کار را ادامه دادیم.
با چقدر سرمایه کار را شروع کردید؟
استارت کار ما با ۲ میلیارد تومان زده شد که آن را هم قران قران و ذره ذره ظرف چند سال جمع کردیم.
مزایای دستگاه شما نسبت به مشابه خارجی چه بود؟
برای مجموعه‌هایی که در حوزه صنایع چوب فعالیت دارند بسیار رضایت بخش است اول اینکه سالیانه چند قطع انگشت داریم، مزیت دوم بازدهی بالا و کیفیت برش کار است، نکته مهم دیگر اینکه قیمت دستگاهی است که ما ساختیم ، قیمت دستگاه ساخت ما ۶۰ درصدمشابه خارجی است، مورد دیگر اینکه دستگاهی که ما تولید کردیم همه قطعاتش در داخل کشور است بنابراین سرویس و تعمیر آن با مشکلی مواجه نیست، این درحالی است که تعمیر و سرویس دستگاه وارداتی با توجه به تحریم و نبود تکنیسنی مشکل است و همین باعث شده که بسیاری از دستگاه‌های که خریداری شده بخوابد.
نکته مهم دیگری که خو.ب است اشاره کنیم این است که ما چون تکنولوژی و علم دستگاه خارجی را هم به دست آورده بودیم می‌توانیم کار اور هال و تعمیر تمام دستگاه‌های مشابه اروپایی و چینی را هم انجام دهیم.
در حال حاضر تولید دارید، راضی هستید؟
بله، اکنون درخواست و سفارش به شکلی است که به تقاضاها نمی‌رسیم چون این دستگاه در کشور تولید نمی‌شود.
با توجه به شرایط فعلی که بر بازار حاکم است تولید کنندگان می‌توانند درآمد خوبی داشته باشند به شرطی که تورم بازار اجازه بدهد، اما خب ما طوری پیش می‌رویم که با شرایط کشور همخوانی داشته باشد که حداقل اگر سودی نکنیم ضرر هم نکنیم.
گفتید طرح توجیهی دارید، در این باره توضیح می‌دهید؟
بله، طرح ۵ توجهی پنج ساله ارائه کرده‌ایم و اکنون در سال دوم طرح هستیم که قرار بوده ۱۶ نفر اشتغال زایی اشته باشیم اما ما از طرح جلوتر هستیم و اکنون ۲۰ نفر به طور مستقیم و ۱۵ نفر به طور غیرمستقیم مشغول فعالیت هستند.
در طرح توجیهی علاوه برافزایش اشتغال تنوع محصول را هم در دستور کارداریم که بر اساس آن قرار است ۱۰ محصول را تولید کنیم، اکنون 3 محصول را توانسته‌ایم تولید کنیم که دستگاه پانل بر تمام اتوماتیک دستگاه اصلی است.
ما در پایان طرح باید در فضایی معادل ۱۵ هزار متر فعالیت خود را ادامه دهیم و برای ۱۰۰ نفر به طور مستقیم و ۲۵۰ نفر به طور غیرمستقیم شغل ایجاد کنیم.
دردومین سال طرح توجیهی وضع را چگونه می‌بینید؟
اگر به همین شکل پیش برویم سال پنجم صد نفر نیروی انسانی به طور مستقیم و ۲۵۰ نفر غیر مستقیم مشغول می‌شوند.
صادرات در طرح توجیهی شما جایی دارد؟
قطعا، ما صادرات را در سال چهارم طرح تعریف کرده‌ایم، اما در حال حاضر تولید به شکلی است که به تقاضای داخلی نمی‌رسیم و وقتی در کشور خودمان نیاز داریم نمی‌توانیم به فکر صادرات باشیم چون تنها به فکر جیب خودمان نیستیم، من تا جایی که می‌توانم باید زمینه را به شکلی فراهم کنم که بازار داخلی تامین بشود و بعد از آن به فکر صادرات باشم.
به علت موفقیت خود اشاره می‌کنید، آن هم در شرایطی که تولید با مشکلات متعددی از جمله تحریم مواجه است؟
مهم نیست که کجا هستیم و چه شخصیتی داریم مهم این است که ما یک محصولی می‌خواهیم بسازیم که ایرادی نداشته باشد، یک جمله برای من زمانی که به ایده ساخت دستگاه پرو بال می‌دادم خیلی مهم بود اینکه با افتخار بگویم این محصول ایرانی است و با افتخار بزنم ساخت ایران چون این جمله برای من خیلی معنا می‌دهد.
نکته دیگر اینکه من می‌توانم همپای تولید کننده المانی کار کنم و همین هم شد به طوری که دستگاه ساخت آلمان ۴ آپشن داشت در حالی که دستگاه تولید ما ۵ آپشن دارد و با افتخار می‌گویم ایرانی است، درست است که تحریم وجود دارد اما اگر بخواهیم می‌شود سخت بود اما توانستیم بر مشکلات غلبه کنیم.
ارگانی از شما حمایت کرد؟
واقعیت این است که خیر، اما ما در دورود مجموعه کفش غزالی را داریم که چند سال اخیر خالی بود، با پیگیری اداره کل فنی و حرفه‌ی استان و اداره شهرستان دورود پس از اینکه مجموعه را به مزابده گذاشتند حدود ۲ هزار متر را به صورت اجاره در اختیار ما قرار دادند.
به نظر شما شرکت‌های دانش بنیان با چه مشکلاتی مواجه هستند؟
ببینید وقتی که شخصی ایده به ذهنش می‌رسد می‌خواهد با تبدیل ایده به طرح و سپس تولید تولید محصول به کشور خود خدمت کند و تحقق این امر مستلزم وجود زیرساخت‌هایی است از جمله سرمایه، من هر کجا رفتم گفتند برو تسهیلات ۲۰ درصدی بگیر.
طرف می‌گوید من حمایت می‌کنم تو برو دستگاه را بساز، من با کدام پول بسازم وقتی دستگاه من یک میلیارد هزینه می‌خواهد، برای ساخت دستگاه نمونه از سال ۹۴ تا ۹۸ به خاطر نبود همین یک میلیارد کارم لنگ شد، ما قران قران و تیکه تیکه دستگاه ساختیم.
به نظر من مهمترین مشکل شرکت‌های دانش بنیان نبود سرمایه و بعد از آن عدم حمایت ارگان‌های دولتی است، همین الان اگر ۱۰ میلیارد تومان سرمایه داشته باشم 35 نفر مشغول کار می‌شوند اما حمایتی در کار نیست.
انتهای پیام/
