خبر ساز-گروه رادیو و تلویزیون: شب گذشته که خبر درگذشت «حمید لبخنده» کارگردان سریال خاطره‌انگیز «در پناه تو» اعلام شد، نام او حتی در تیترهای رسانه‌های مختلف در کنار سریال در پناه تو پررنگ‌تر دیده شد. سریالی که این کارگردان در زمان حیاتش هم بیشتر با آن شناخته می‌شد و خودش نیز علاقه زیادی به این سریال داشت تا جایی که بخش‌های ممیزی‌شده آن را در صفحه شخصی‌اش به نمایش گذاشت و بعد از آن اقدام به پست کردن اغلب قسمت های کامل این سریال کرد.
در این گزارش علاوه بر مرور کلی این سریال، گفتوگوی منتشر نشده خبر ساز با این کارگردان که بیشتر حال و هوای گلایه از تلویزیون دارد را می خوانید.
مرحوم لبخنده بعد از ساخت در پناه تو چندین سریال دیگر از جمله در قلب من و ... را هم ساخت و به یکباره از تلویزیون فاصله گرفت. در این گفت وگو دلیل‌های این دوری را از او جویا شده و درباره حال و هوای روزهای او بعد از ساخت این سریال با او به گفت‌وگو نشستیم.
** سریالی که حاشیه‌های بسیاری داشت
داستان زندگی دختری دانشجو که در کش و قوس زندگی دانشجویی وارد ماجراهایی شخصی با تعدادی از همکلاسی‌هایش می‌شود و زندگی چند خانواده را تحت الشعاع قرار می‌دهد، یکی از قصه‌های پر مخاطب مجموعه‌ای تلویزیونی در دهه ۷۰ بود. «در پناه تو» که نامش برای خیلی از مخاطبان تلویزیون که این روزها بی فروغ شده است، آشنا و خاطره‌انگیز است داستانی عاشقانه را در جامعه دهه ۷۰ نشان می‌داد.
این سریال اگرچه یکی از سریل های پرمخاطب دهه هفتاد تلویزیون بود اما حواشی بسیاری هم درباره آن وجود داشت. از سانسور ۵ قسمت از آن تا حذف بازی پارسال پیروزفر و یا حتی تغییر پایان بندی که کارگردان برای آن در نظر گرفته بود همه و همه باعث شد این سریال به یکی از سریال های پرحاشیه دهه هفتاد تبدیل شود و نام لبخنده بعد از آن بر سر زبان ها بیفتد.
** ما کارگردان‌ها بعد از چند سال کنار گذاشته می‌شویم!
لبخنده چندی پیش در گفت و گویی با خبر ساز، ضمن بیان گلایه هایی از تلویزیون گفت: یک طرح سینمایی ارائه دادم و دوست دارم آن را بسازم. قصه آن در راستای کارهای قبلی‌ام است که در تلویزیون ساخته‌ام. به طور معمول ما سریال سازی را کنار نمی‌گذاریم بلکه کنار گذاشته می‌شویم. در این سال‌ها طرح‌هایی را ارائه دادم و به مراحلی هم رسیده اما در نهایت به دلیل ایجاد اختلاف سلیقه با مسئولین به جایی نرسیده است و همین شده تا خیلی‌ها فکر می‌کنند من دوست ندارم با تلویزیون که خانه خودم است همکاری داشته باشم.
** طرح‌هایم با سلیقه‌‌های مدیران یکی نیست
وی ادامه داد: تلویزیون با خودم مشکلی ندارد، اما طرح‌هایی که می‌دهم با سلیقههایشان یکی نیست. تلویزیون با فرمی که در چند سال اخیر پیش گرفته و سریال ساخته مشخص شده که سلیقههایشان به نسبت قبل تغییر کرده است و با سلیقه ما مطابقت نداشت و به همین ترتیب من و امثال من کنار گذاشته شدیم و دیگر در تلویزیون کاری را نمی‌سازیم.
** قصه‌ای که به روز بود
نقطه عطف این سریال قصه ای بود که علیرضا طالب زاده آن را به نگارش درآورده بود. داستانی که طعم تازه‌ای داشت و تا آن زمان در چهارچوب تلویزیون نه دیده و نه شنیده شده بود که دختری در کشاکش زندگی با سه مرد ازدواج کند و دو ازدواج اولش با شکست مواجه شود! لبخنده در این سریال تابوهای زیادی را از سر گذراند و به همین دلیل هم توانست به موفقیت نزدیک شود.
** جنس کارهایم را دوست ندارند
این کارگردان همچنین بیان داشت: شاید این که در دهه ۹۰ من و همکارانم از چرخه کارگردان‌های تلویزیونی کنار گذاشته شویم، خواست مدیریتی بوده است. به نظرم در حال حاضر سطح کیفی سریال‌های تلویزیونی پایین آمده و قطعاً این تصمیمی بوده که اینطور شده و تعدادی از کارگردان‌ها در این رسانه بیکار شده‌اند. اما از طرفی هم می‌توان گفت شاید دوستان جنس کارهایی که من می‌سازم را دوست ندارند.
** سریالی که سکوی پرش بازیگرانش شد!
یکی دیگر از نکاتی که برای مخاطبان این سریال جذابیت داشت، استفاده از بازیگرانی بود که تا به حال دیده نشده بودند. اتفاقا از نظر فیزیکی نیز چهره‌های خوبی داشتند. لعیا زنگنه مرحوم حسن جوهرچی و پارسا پیروزفر و ... بازیگرانی بودند که همگی با بازی در این سریال به جامعه هنر معرفی شدند و بعد از آن در کارهای دیگری هم بازی کردند. به عبارتی می‌توان گفت در پناه تو سکوی پرش بازیگران اصلی این سریال هم شد.
در زمان تولید این سریال وقتی حدود ۶۰ درصد از کار تصویربردارى شده بود از طرف شبکه اعلام کردند تا بخش‌هاى مربوط به زندگى خانوادگى «پارسا» حذف شود.
** فرهنگ و هنر، مسئله کشور ما نیست
این کارگردان افزود: هر از گاهی در تلویزیون و برنامه‌ها می‌بینم که دوستان سراغم را می‌گیرند و می‌گویند چرا فلانی نیست؟ اما هیچکس پاسخ نمی‌دهد که چرا؟! دوست دارم این سوال را جواب دهید حالا که تلویزیون به اندازه سابق مخاطب ندارد، چه اتفاقی افتاده؟! هیچ! به نظرم اینها باید مسئله باشد مثل خوردن آب و نان. زمانی که فرهنگ و هنر مسئله یک کشور باشد تازه بعد از آن باید به دنبال چراهای بعدی باشید!
انتهای پیام/
