در روزهای اخیر، ویدئویی از سخنرانی آقای سید محمدرضا مرتضوی، دبیرکل خانه صنعت، معدن و تجارت ایران در فضای مجازی منتشر شده که مدعی‌است روحانیونی که تحت پوشش بیمه تأمین اجتماعی قرار دارند، جزو گروه‌های حمایتی محسوب می‌شوند و دولت حق‌بیمه آنان را از منابع مالی صندوق تأمین اجتماعی پرداخت می‌کند.

پیگیری‌ها نشان می‌دهد در سال ۱۳۸۷، بنا به درخواست مرکز خدمات حوزه‌های علمیه و سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور، هیئت مدیره وقت سازمان تأمین اجتماعی با استناد به ماده ۷ قانون تأمین اجتماعی مصوب ۱۳۵۴ که اختیار داده است تا سازمان تأمین اجتماعی بتواند برخی گروه‌های خاص را تحت پوشش مقررات بیمه‌ای خود قرار دهد، تصمیم به تحت پوشش قراردادن روحانیون و طلاب گرفت.

دستورالعمل اجرایی این تصمیم در سال ۱۳۸۷ طی بخشنامه ۶۳۸ فنی به کلیه شعب سازمان تأمین اجتماعی ابلاغ شد و از آن زمان تاکنون در حال اجراست.

اما نکته قابل توجه، شرایط بیمه‌پردازی روحانیون و طلاب است:

نرخ حق‌بیمه ۲۷ درصد (دستمزد مبنا حق‌بیمه معادل ۲.۱ برابر حداقل دستمزد مصوب شواری عالی کار) است و متولی پرداخت حق‌بیمه مرکز خدمات حوزه‌های علمیه است که می‌بایست ماهانه لیست افراد مشمول را به شعبه اختصاصی تأمین اجتماعی ارائه و حق‌بیمه آنان را پرداخت کند.

نکته قابل توجه اینکه این گروه از بیمه بیکاری محروم هستند و حق‌بیمه بیکاری برای آنان لحاظ نمی‌شود و ذکر عنوان بیمه توافقی نباید موجب سوءبرداشت شود؛ از منظر سازمان تأمین اجتماعی، این افراد تحت عنوان بیمه‌شدگان توافقی شناخته می‌شوند؛ که متفاوت از بیمه گروه‌های حمایتی است. در برخی گروه‌های حمایتی که دولت بخشی از حق‌بیمه آنان را تقبل می‌کند اما روحانیون تحت پوشش تأمین اجتماعی مشمول کمک دولت نیستند و به عبارت دیگر موظف به پرداخت کامل حق‌بیمه هستند.

بنابراین ادعاهای مطرح شده در فضای مجازی مبنی بر پرداخت حق‌بیمه حدود ۹۴ هزار نفر روحانیون و طلاب توسط دولت، نادرست و کاملاً اشتباه است.