سیا بذور اصلاح‌شده‌ای از خشخاش را در مزارع استان‌های هلمند و ننگرهار پخش می‌کرد تا گیاهانی رشد کنند که مادهٔ مؤثر برای هروئین نداشته باشند.

این برنامه به‌صورت سری اجرا شد و دولت افغانستان از آن مطلع نبود. ایده این بود که با تلاقی این گیاهان با خشخاش طبیعی، نسل غالب در نهایت کم‌تریاک شود.

برخی مسئولان سابق معتقدند که برنامه در ابتدا مؤثر بود، اما با گذر زمان و هزینهٔ بالا، تأثیرش کاهش یافت.

در نهایت، برنامه نتوانست کشت و تولید تریاک را به‌طور دائمی کاهش دهد و با تقویت دوباره طالبان پس از ۲۰۱۶، تولید افزایش یافت.