نظرسنجی جدید از مخاطبان نمایانگر تصویری تلخ از وضعیت معیشت و تغذیه خانوار ایرانی ترسیم می‌کند به طوری که نتایج آن نشان می‌دهد که ۵۳.۴۷ درصد شرکت‌کنندگان مصرف «پروتئین» را به شدت کاهش داده‌اند ؛ کاهشی که بیش از نیمی از جامعه را تحت تأثیر قرار داده است و زنگ خطر جدی برای سلامت عمومی و کیفیت سبد غذایی به صدا درآورده است و البته حکایت از آن دارد که اقلام اساسی و حیاتی، تبدیل به کالاهای لوکس برای مردم شده‌اند.

براساس نظرسنجی تابناک از مخاطبان مبنی براینکه «کدام کالا را نسبت به قبل کمتر مصرف می‌کنند؟» نتایج نظرسنجی شوکه کننده بود چراکه پروتئین با سهم ۵۳.۴۷ درصدی رتبه اول کاهش مصرف را داشته است و شکاف طبقاتی تغذیه عمیق‌تر از قبل شده است. همچنین برنج (۱۳.۳۷ درصد) و حتی لبنیات (۱۰.۲۹ درصد) در مقایسه با پروتئین، کاهش مصرف کمتری را تجربه کرده‌ است.

براساس این نظرسنجی، ​پروتئین با ۵۳.۴۷ درصد که با اختلاف زیاد بیشترین سهم را در کاهش مصرف غذایی مردم داشته است این یعنی آنکه بیش از نیمی از شرکت‌کنندگان در نظرسنجی مصرف پروتئین خود را کاهش داده‌اند و پس از آن گروه میوه جات است که با ۲۲.۸۳ درصد در رتبه دوم قرار دارد که این اقلام نسبتاً لوکس تری هستند که با کاهش مصرف مواجه شده‌اند. اما برنج جزء کالا‌هایی است که کاهش مصرف متوسطی را با رتبه ۱۳.۴۵ درصد داشته و در نهایت ​لبنیات با ۱۰.۲۹ درصد کمترین میزان تغییر در مصرف را در سبد غذایی خانوار را به ثبت رسانده است.

به نظر می رسد از میان مهم ترین کالا‌های اساسی مانند پروتئین، برنج، لبنیات و میوه ، بیشترین فشار کاهش مصرف به دلیل شرایط اقتصادی، متوجه اقلام پروتئینی شده است که این امر هشداری جدی برای کاهش کیفیت سبد غذایی و مشکلات سلامتی ناشی از کمبود پروتئین در جامعه است.

ازسویی دیگر، ​بالا بودن سهم کاهش مصرف پروتئین و میوه‌جات (کالاهای با ارزش غذایی بالا ) نشان می‌دهد که شکاف طبقاتی تغذیه‌ای عمیق‌تر شده است ؛ درحالی که دهک های بالای درآمدی سبد غذایی متنوع خود را حفظ می‌کنند، اما دهک های کم‌درآمد ناچارند برای ادامه زندگی، کیفیت تغذیه ای خود را کاهش دهند.

به گزارش تابناک، این نظرسنجی نشان می دهد که دیگر افزایش قیمت‌ها صرفاً به کاهش رفاه منجر نمی‌شود، بلکه مستقیماً سلامت عمومی جامعه را هدف قرار می دهد به طوری که کاهش مصرف پروتئین نشان می‌دهد که توان مالی مردم برای خرید کالاهای با ارزش غذایی بالا به شدت تحلیل رفته است و ​نیاز به اقدام فوری در سطح سیاست‌گذاری اقتصادی و حمایتی برای تضمین دسترسی اقشار آسیب‌پذیر به کالاهای حیاتی مانند پروتئین و لبنیات بیش از پیش احساس می‌شود.