پژوهشگران با تاباندن پرتوهای لیزر به آینه‌هایی که در ماموریت‌های فضایی روی سطح ماه قرار داده شده‌اند، توانسته‌اند فاصله زمین تا ماه را با دقت بالا اندازه‌گیری کنند. یافته‌های آنها نشان می‌دهد ماه هر سال به‌طور متوسط ۳/۸ سانتی‌متر از زمین فاصله می‌گیرد.

علت این پدیده، نیروی کشندی یا همان جزر و مدی است؛ نیرویی که ناشی از تفاوت گرانش ماه در نقاط مختلف زمین است و باعث ایجاد برآمدگی‌هایی در اقیانوس‌ها می‌شود. این برآمدگی‌ها، در اثر چرخش زمین، نیرویی به ماه وارد می‌کنند که آن را در مدارش کمی جلو می‌برند و موجب افزایش تدریجی فاصله‌اش از زمین می‌شوند.

به گفته دانشمندان، این فرآیند در طول زمان بر چرخش زمین نیز اثر می‌گذارد و روزها را اندکی طولانی‌تر می‌کند. با این حال، اثرات آن بسیار جزئی است و زندگی روزمره بشر را تحت‌تأثیر قرار نمی‌دهد. پژوهشگران تأکید کرده‌اند که مطالعه این روندها می‌تواند به درک بهتر تاریخچه شکل‌گیری زمین و ماه طی ۴/۵ میلیارد سال گذشته کمک کند.