حجه الاسلام کاظم صدیقی در سخنرانی اخیر خود گفته است: "انبیا راحت طلب و رفاه طلب نبودند بلکه مبارز و مجاهد بودند و فرماندهی جبهه‌ها را به عهده داشتند...ربیون هیچ وقت در مقابله با کفار و مشرکان احساس ضعف نمی‌کنند زیرا خدا را همه کاره می‌دانند لذا در برابر هیچ گردن کلفت و درنده ای ترس در وجودشان نیست... خداوند قشونی دارد که در دل دشمنانش رعب ایجاد می‌کنند و ما این نترسیدن را در وجود امام و رزمندگان خود در ۸ سال دفاع مقدس دیدیم و با اینکه موشک و پهباد و امکانات امروز را نداشتیم ولی چون خدا را داشتیم از شرق و غرب نترسیدیم."
ضمن تایید فرمایش ایشان که در باب جبهه و جهاد و نترسیدن از دشمن و رزمندگان اسلام و ... است، یک سوال از جناب آقای صدیقی داریم که امیدواریم این یکی را دقیقاً پاسخ دهند:
"شما که این حرف ها را می زنید، وقتی دشمن خارجی به دین و میهن و ناموس ایران حمله کرد و شما جوانی 29 ساله بودید، چرا همانند سایر جوانان و بسیاری از طلاب و روحانیون، سلاح به دست نگرفتید و برای دفاع از ارزش های دینی و ملی، به جبهه نرفتید؟!"
آقای صدیقی!
خیلی راحت است سال ها پس از جنگ، درباره جنگ حرف زدن ولی میان آن که مردانه رفت و جنگید و آن که نرفت ولی بیش از رفته ها، دم از جنگ و جهاد می زند، تفاوت از زمین تا آسمان است.
به قول مرحوم محمدرضا آغاسی:
فصل جنگ آمد، تماشاگر شدند
صلح آمد، لالۀ پرپر شدند
کسانی که می توانستند بروند و بجنگند ولی نرفتند و نجنگیدند، بهتر است دستکم در این باب سکوت کنند و فاز مجاهدین اسلام را برندارند و به باغ و مدرسه و هتل و ... بپردازند!
یک سؤال از کاظم صدیقی: در ۲۹سالگی کجا بودید؟
