احمدیان در ادامه افزود: حضور نظامی و مستشاری ایران در کشورهای دیگر با سه شرط صورت می‌گیرد:
۱- باید دولت رسمی آنجا رسماً درخواست کرده باشد.
۲- تقابل با مردم آن کشور نباشد.
۳- وجود منافع ملی یا آرمانی قاطع
دبیر شورای عالی امنیت ملی در ادامه گفت: از زمانی که دولت سوریه در زمان حافظ‌اسد، صادقانه از انقلاب اسلامی حمایت کرد و در جنگ، با وجود آنکه حزب حاکم بر عراق هم حزب بعث بود، باز هم از ما حمایت قاطع کرد، تعاملات رسمی و میدانی را گسترش دادیم. یکی از دلایل نزدیکی سوریه به ایران هم این بود که برخلاف مصر و اردن با رژیم صهیونیستی سازش نکرده بودند.
احمدیان گفت: وجه مثبت و متمایز خاندان اسد نسبت به نظام‌های عربی این بود که انصافاً در برابر همه‌ی فشارهای بین‌المللی، منطقه‌ای، دوستان، آشنایان، دشمنان، از مسئله مقاومت در برابر اسرائیل و دفاع از حقوق مردم فلسطین کوتاه نیامدند. در نظام سوریه ضمن ضدّصهیونیستی بودنش، رفتارهای ناپسندیده‌ای در بخشی از سیستم با مردم آن کشور به چشم می‌خورد و این‌ها یک شکافی را بین دولت و بخشی از مردم سوریه به وجود آورده بود. بخشی از مردم، واقعاً نظام را می‌خواستند، امّا بخش‌هایی هم نه؛ نظراتی داشتند، مخالفت‌هایی داشتند.
حضور نظامی و مستشاری ایران در خارج از مرزها تابع اصول خاصی است/ یکی از دلایل نزدیکی سوریه به ایران عدم سازش با اسرائیل بود؛ وجه تمایز خاندان اسد هم همین مورد بود
