مقاومت ترکیبی در برابر تروریسم ترکیبی / تحلیل وزیر خارجه پیشین لبنان از عملیات نظامی صهیونیستها

مصادیق جنگ تغییر کرده است

دکتر عدنان منصور

وزیر امور خارجه اسبق لبنان

جنایات رژیم اشغالگر قدس در منطقه همچنان ادامه دارد. در این میان با کلید واژه ای تحت عنوان جنگ ترکیبی مواجه هستیم. در فرا متنی که نام آن را جنگ و منازعه می‌گذاریم ، شاهد ظهور و بروز مصادیق گوناگونی هستیم.

ماهیت حوادث تروریستی که از سوی رژیم اشغالگر قدس و امریکا صورت می گیرد، یکسان و شکل آنها متفاوت است. بنابراین، ما با یک "ماهیت"و چندین "شکل" مواجه هستیم. تروریسم ترکیبی صهیونیستها را باید با مقاومت ترکیبی پاسخ داد. پیام اصلی حادثه تاثربرانگیز انفجار پیجرها و وسایل ارتباطی در لبنان مشخص است. دشمن صهیونیستی به ابزارهای گوناگونی در این جنگ استناد می کند و نباید قرائت و روایت کلاسیک از نبرد با دشمن را دیگر مبنا قرار داد.

در اینجا، با سه مفهوم "ماهیت"، "استراتژی" و "تاکتیک" مواجه هستیم. علی رغم ثابت بودن "ماهیت"انواع روشهای تروریستی اعمال شده از سوی دشمن صهیونیستی، هم استراتژی‌ها و هم تاکتیک‌های دشمن در نبرد با ایران تغییر کرده و در این جنگ ترکیبی جدید ما باید بر ابعاد گوناگون جنگ اشراف پیدا کنیم. بنابراین ما به لحاظ ماهوی باید در اینجا رصد هوشمندانه و قاطعی از رویکرد دشمن و روشهای نوین آنها در جنگ ترکیبی داشته باشیم .بنابراین، اقدام تروریستی دشمن صهیونیستی در پرونده انفجار پیجرها، از اجزای منظومه تروریستی دشمن در تقابل و مواجهه با جبهه مقاومت محسوب می شود.

اجزای جنگ ترکیبی دشمن به‌تدریج از لایه‌های پنهانی و مخفی خود خارج می‌شوند و شکل آشکارتری به خود می‌گیرند یعنی رویکردی که دشمن در گذشته آن را در زوایای و لایه‌های پنهان مواجهه خود با ایران را دنبال می‌کرد اکنون در لایه‌های آشکار عینیت یافته است. ما باید در آینده نگاری خود در قبال رفتارهای دشمن، حتما جایی را برای موارد خاص و غافلگیرکننده در نظر بگیریم و به لحاظ ذهنی و روانی، یک سلسله قواعد و ثوابت را در مواجهه اولیه با آن شرایط ترسیم کنیم.به عبارت بهتر، باید بپذیریم که بخشی از نبرد دشمن با استناد به ابزارهای ناشناخته تر و به شیوه ای ناگهانی و غافلگیر کننده صورت می گیرد. در اینجا باید بخش اعظمی از مدیریت ماجرا را قبل از وقوع آن صورت داد تا بتوان در بزنگاههای مهم و سرنوشت ساز، بر صحنه مسلط شد. درصورتی که این آمادگی وجود نداشته باشد، به طور طبیعی تسلطی بر صحنه ( در زمان وقوع حادثه و پس از آن) وجود ندارد و همین مسئله، بحرانهای دیگری را تولید می کند.

بنابراین، در تحلیل جنگ لبنان و غزه نباید صرفا بر روی ابعاد نظامی و میدانی ماجرا متمرکز شد. در اینجا قطعا مولفه های دیگری وجود دارد که نمی توان آنها را تحت تاثیر نظریات کلاسیک حوزه امنیت و روابط بین الملل نادیده انگاشت.