این کشف باستان‌شناسی حین عملیات حفاری نزدیک بیمارستان مِیتِر دِی برای آماده کردن محل برای نصب یک لوله‌ی آب آشامیدنی جدید، انجام شد.
سازمان نظارت بر میراث فرهنگی مالت (SCH) از زمان شروع پروژه بر این مکان نظارت داشته و وظیفه‌اش حفاظت و مطالعه هر گونه اکتشاف احتمالی در طول کارهای توسعه است.
در جریان این حفاری، اتاقکی کشف شده که از سنگ طبیعی جامد تراشیده شده است. پس از بررسی‌های بیشتر توسط ناظران باستان‌شناس SCH در محل، روشن شد این اتاقک بخشی از یک مجموعه تدفین بزرگتر است.
این کشف شامل سه اتاق تدفین می‌شود که هر یک از راه یک محور مرکزی قابل‌دسترسی است که مشخصه مقبره‌های رومی است. گمان می‌رود از این مجموعه مقبره در دوره‌ی رومی برای تدفین‌های متعدد استفاده شده باشد. شایان ذکر است که ورودی هر اتاقک با تخته‌های اصلی مهر و موم شده و محتویات داخل آن‌ها شامل بقایای انسان و گورنهاده می‌شود.
اتاقک‌های تدفین به طور دقیق طی دو هفته توسط تیم متعهدی از باستان‌شناسان و استخوان‌شناسان SCH حفاری شدند. بقایای انسان در اصل دفن شده بودند و برخی بقایای سوزانده‌شده در کوزه بودند. این واقعیت که بسیاری از استخوان‌ها به شیوه‌ای منظم چیده شده بودند، این احتمال را افزایش داد که بقایای قبلی احتمالاً به منظور ایجاد فضا برای تدفین‌های بعدی جابجا شدند.
در هر اتاقک چندین تدفین انجام شده بود که حداقل شش مورد در اتاق‌های ۲ و ۳ و حداقل دو مورد در اتاق ۱ وجود داشت. مجموعه کوچکی از گورنهاده‌ها و کوزه‌های خاکستر مرده نیز کشف شدند که اطلاعات مهم جدیدی در مورد آداب تدفین آن زمان ارائه می‌کنند.
تیمی از کارشناسان برای حفاری، مستندسازی و تفسیر بقایا در محل کار کرده‌اند. برخی از بقایا برای بررسی بیشتر به آزمایشگاه منتقل شده‌اند. محققان بقایا را برای یافتن شواهدی از سن، جنس و سلامت افراد بررسی کرده و تجزیه و تحلیل DNA انجام خواهند داد.
یافته‌ها که شامل بقایای اسکلت، کوزه‌های خاکستر و دیگر آثار تدفینی می‌شوند، حاوی اطلاعات ارزشمندی از جامعه باستانی هستند که روزگاری در منطقه ساکن بوده‌اند.
تلاش‌ها برای اطمینان از حفظ کامل مقبره با برنامه‌هایی برای دسترسی کنترل‌شده دائمی در حال انجام است تا امکان ادامه‌ی مطالعه و حفظ این محوطه باستان‌شناسی مهم فراهم شود.
اتاقک های ۲۳۰۰ ساله از زیر خاک بیرون آمدند
