پای لنگ رابطه با “عصاهای عاطفی”

مراقب وابستگی تان به عصاهای عاطفی باشید، این یعنی که شما با جستجوی عشق در دیگری حتی اگر شریک زندگی تان باشد، از دوست داشتن خود دست کشیده اید.

عشق و روابط عاطفی موضوعاتی هستند که مردم همیشه دوست دارند بیشتر در مورد آن بدانند. زندگی بی چاشنی عشق سخت می گذرد. روابط عاطفی و عاشقانه گاه نقطه قدرتند و گاه نقطه ضعف. آنجا که طرفین رابطه بی برداشتن عصاهای عاطفی قادر به ادامه دادن نباشند، پاشنه آشیل عشاق هدف تیر بلا می شود.

عصاهای عاطفی در روابط

در مورد روابط عاطفی نظریه های زیادی ساخته و پرداخته شده است. احساسی که می تواند بسیار فریبنده و سازنده و در عین حال به شدت آسیب زننده باشد.

در واقع، بسته به اینکه چگونه آن را بسازید یا از آن استفاده کنید، عشق می تواند یا انگیزه رشد شما را ایجاد کند یا به طور کامل شما را از رشد باز دارد.

در جامعه ای که ایده عشق رمانتیک غالب است، گاهی اوقات ایجاد یک رابطه سالم و عاشقانه که به آرامی پیش می رود، دشوار است. یک مشکل خاص در عشق می تواند زمانی رخ دهد که افراد از نظر عاطفی بیش از حد به شریک زندگی خود وابسته شوند.

وقتی شما به قدری به شریک عاطفی تان وابسته و دلبسته می شوید که خود را فراموش می کنید، شما دیگر به تنهایی قادر به ادامه نیستید و برای پیشروی به یک عصا احتیاج دارید، این عصای عاطفی تکیه گاه شما می شود و بدون برداشتن عصا قادر به ادامه دادن نیستید.

دوران کودکی شما بر روابط تان در بزرگسالی تأثیر می گذارد

متأسفانه، اغلب روانشناسان با افرادی ملاقات می کنند که پاشنه آشیل آنها عشق است. این افراد ممکن است در محل کار و در روابط خانوادگی و اجتماعی خود به خوبی عمل کنند. با این حال، وقتی صحبت از روابط عاطفی می شود، انگار می لنگند و بدون برداشتن عصای عاطفی قادر به ادامه دادن نیستند. چرا این اتفاق می افتد؟

تجربیات دوران کودکی و نوجوانی یا اوایل بزرگسالی معمولاً اثری ماندگار از خود بر جای می‌گذارند. در واقع، رابطه شما با والدین تان، شیوه فرزندپروری آنها و عدم رشد اعتماد به نفس و عزت نفس، همگی می توانند پایه های روابط سمی عاطفی را ایجاد کنند.

اگر در دوران کودکی احساس امنیت و اعتماد به نفس نداشته اید، ممکن است در بزرگسالی نشان دادن این مهارت ها دشوار باشد. در واقع، متوجه خواهید شد که در درون شما خلاء هایی وجود دارد که به نوعی نیاز به پر کردن دارند.

هدف پیداکردن مقصرها نیست؛ هیچ کس به خودی خود کامل نیست. والدین هم گاهی اشتباه می کنند. آنها نیز خود قربانی ِ برخی از اشتباهات والدین و شرایط اجتماعی شان هستند. آنچه در این مورد اهمیت دارد، آگاهی از شرایط پیدا کردن راه حل هاست.

علاوه بر این، ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که والدین را مجبور می‌کند زمانی را دور از خانه بگذرانند، زندگی را با سرعت و اغلب با استرس بگذرانند تا به الویت های معیشتی و بقا در وهله اول بپردازند و گاه مسائل معنوی خانواده را در الویت بعدی قرار دهند.

در چنین شرایطی وقتی والدین از بچه ها غفلت می کنند، احساس تنهایی در فرندان سبب می شود که به تدریج خلاء های عاطفی رشد کنند. خلاء هایی که سبب می شوند در دوران بزرگسالی بدون برداشتن عصاهای عاطفی قادر به ادامه دادن نباشند.

احساس پوچی و عصاهای عاطفی

وقتی پای ما جوری بشکند که نیاز به جراحی و گذاشتن پروتز داشته باشد، بی شک بدون عصا قادر به راه رفتن نیستیم. عصا کمک مان می کند با تکیه دادن به آن بر نقص مان فائق آییم و به لطف اش ادامه دهیم. وای بر زمانی که عصا در دسترس نباشد!

این وضعیت جسم شما را درگیر می کند. همین اتفاق دقیقاً زمانی که در روح شما بیافتد، در روابط عاطفی تان خلائی احساس می کنید و مجبور می شوید برای جبرانش عصای عاطفی به دست بگیرید.

بنا بر هر دلیلی در دوران کودکی و نوجوانی تان شما آسیب دیده ایدو اکنون در بزرگسالی احساس خلاء، احساس پوچی، احساس وابستگی می کنید و بدون برداشتن عصای عاطفی قادر به ادامه دادن نیستید.

اما مسأله اینجاست که این عصای عاطفی همان کارایی عصایی را که اگر پای تان شکسته بود، برمی داشتید، ندارد. برداشتن عصای عاطفی عوارض بالایی دارد! و خبر خوب اینکه می توان با فیزیوتراپی روح و ترمیم آسیب های گذشته، این عصا را کنار گذاشت. و بی اتکا به آن ادامه داد.

پر کردن جای خالی

اگر بخواهید خلاء های زندگی تان را با شریک عاطفی تان پر کنید، معمولاً در نهایت آنچه را که در دوران کودکی خود تجربه کرده اید تکرار می کنید.

روشن است که عشق و علاقه در روابط عاطفی تعیین کننده و مثبت است. آنچه در اینجا بر آن تأکید می شود، وابستگی آن هم به شکلی است که شما را از ادامه دادن به تنهایی بازمی دارد. سدی می شود در برابر استقلال و رشد شخصی تان و تاثیر بدی که بر فرزندان تان خواهد گذاشت.

اتفاقی که می افتد این است که رابطه عاطفی سمی می شود. در یک رابطه سمی وابستگی شدید منجر به احساس مالکیت و حسادت می شود. حرمت حریم های خصوصی زیر پا گذاشته می شوند که ماحصلی به جز رنجش ندارد.

علاوه بر این، ممکن است که شریک عاطفی شما، روزی، با شما بد رفتاری کند یا شما را ترک کند. و اینجاست که شما گرفتار همان ورطه ای می شوید که در دوران کودکی یا نوجوانی تجربه کرده اید.

” من اصلاٌ در روابط عاطفی شانس ندارم”؛ ” من همیشه از همان ابتدای ورود به یک رابطه عاطفی محکوم به شکستم”! این جمله ها را همواره از کسانی می شنویم که بدون برداشتن عصای عاطفی قادر به ادامه دادن نیستند. ”

بنابراین، حتی بدون اینکه آگاه باشید، موقعیت های دوران کودکی خود را تکرار می کنید. و دلیل اصلی ترس شما از تنها ماندن، از رها شدن است. به ازای هر شریکی که پیدا می‌کنید و هر رابطه‌ای که در آن شکست می‌خورد، خلأ درون شما بزرگ‌تر می‌شود.

راه رفتن بدون عصاهای عاطفی

استفاده از عصاهای عاطفی راه حل نیستند. ممکن است در کوتاه مدت جواب دهند، اما مشکل در دراز مدت دو چندان می شود، عصاهای عاطفی به اینکه در ادامه دادن کمک تان کنند بیشتر تبدیل به باری بر دوش می شوند.

استفاده از عصا عاطفی ممکن است به شما این توهم کاذب را بدهد که عزت نفس شما در حال بهبود است و همه چیز در نهایت خوب پیش خواهد رفت. اما اینطور نیست زیرا قبل از اینکه یک رابطه بتواند برای شما کار کند و مسیر عشقِ واقعی هموار باشد، ابتدا باید عشقی را که فکر می‌کنید به آن نیاز دارید، خودتان به خودتان بدهید. به زبان ساده: خودتان را اول از همه دوست داشته باشید.

بدون شک، کلید رهایی از عصاهای عاطفی تان این است که پی ببرید شاید در دوران کودکی نیازمند و وابسته به والدین تان بودید، و شاید اکنون در بزرگسالی روابط عاطفی مرهمی بر بسیاری از زخم ها باشند، اما هیچ چیز نباید به استقلال شما خدشه ای وارد کند.

به نحوی به شریک زندگی تان مهر بورزید و اعتماد کنید که هویت و استقلال تان فدا نشود، برای ادامه دادن نیازمند به برداشتن عصای عاطفی نشوید.

از عشق عصای عاطفی نسازید

وقتی به بلوغ عاطفی و رشد شخصیتی می رسیم که در کنار مهری که به دیگران، به خانوادئه، فرزندان و همسرمان می ورزیم، خودتان را نیز دوست داشته باشید.

خودتان را در آغوش بگیرید، با خودتان حرف بزنید و بدانید شما برای ادامه دادن به عصا احتیاج ندارید.

از تنها شدن نهراسید. به عزیزان تان عشق بورزید و روابط تان را تقویت کنید، اما از وابسته شدن بپرهیزید. جوری زندگی کنید که توانایی رویارو شدن با تنهایی را داشته باشید. زندگی گاهی بی رحم و پیش بینی ناپذیر است. در نهایت اینکه شمال خود برای خودتان کافی هستید.

همه ما به روابط اجتماعی و عاطفی نیاز داریم. ما در کنار دیگران رشد می کنیم و کامل می شویم. روابط به شرطی سالم و تکمیل کننده اند که مانع از رشد شخصی ما نشوند.

بکوشید روابط سمی را از روبط سالم تمییز دهید و آنها را مدیریت کنید. وارد رابطه شوید اما از روابط عصای عاطفی برای خودتان نسازید.