فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
ابر آذاری برآمد باد نوروزی وزید
وجه می‌می‌خواهم و مطرب که می‌گوید رسید
شاهدان در جلوه و من شرمسار کیسه‌ام
بار عشق و مفلسی صعب است می‌باید کشید
قحط جود است آبروی خود نمی‌باید فروخت
باده و گل از بهای خرقه می‌باید خرید
گوییا خواهد گشود از دولتم کاری که دوش
من همی‌کردم دعا و صبح صادق می‌دمید
با لبی و صد هزاران خنده آمد گل به باغ
از کریمی گوییا در گوشه‌ای بویی شنید
دامنی گر چاک شد در عالم رندی چه باک
جامه‌ای در نیک نامی نیز می‌باید درید
این لطایف کز لب لعل تو من گفتم که گفت
وین تطاول کز سر زلف تو من دیدم که دید
عدل سلطان گر نپرسد حال مظلومان عشق
گوشه گیران را ز آسایش طمع باید برید
تیر عاشق کش ندانم بر دل حافظ که زد
این قدر دانم که از شعر ترش خون می‌چکید
شرح لغت:مفلسی: تنگدستی
تفسیر عرفانی:
۱- حضرت حافظ در بیت ششم می‌فرماید:
اگر درجهان قلندری و عیاری دامن تقوایی پاره شد جای هیچ گونه نگرانی نیست باید لباسی هم در حسن شهرت فرسوده کرد.
پس از این همه تحمل رنج و ناراحتی، حتماً موفقیت در چند قدمی شماست.
۲- این نیت حتماً برآورده می‌شود و جای نگرانی نمی‌باشد. به یکی از مشاهد متبرکه برو و نذر خود را ادا کن.
۳- تغییر شغل حتماً انجام می‌گیرد، ولی خودتان دست نگه دارید. موفقیت این نیت با کار، کوشش، دقت و وقت شناسی حتمی است.
تعبیر غزل:
مدتی است دچار مشکلات مالی شده‌ای و به علت ضعف مالی در عشق خود دچار تردید گشته ای، اما بدان که به زودی مشکلت حل خواهد شد. غصه گذشته را مخور و به آینده بیاندیش و نگران هیچ چیز نباش که خداوند کریم و رحیم است.
تفال به حافظ دوشنبه ۱۹ شهریور ۱۴۰۳؛ ابر آذاری برآمد باد نوروزی وزید....
