خبر ساز، سردبیری استان‌ها: یکی از واقعیت‌هایی که با پیروزی انقلاب اسلامی و استقرار نظام جمهوری اسلامی و مخصوصا در حرکت‌های بدخواهان علیه مردم ایران و نظام همواره شاهد آن بوده‌ایم اشتباهات محاسباتی دشمنان بوده است.
ایرانِ پهلوی جزیره ثبات!
جیمی کارتر، رئیس جمهور وقت آمریکا در اول ژانویه سال 1978 (11 دی ماه 1356) به همراه سایروس ونس (وزیر خارجه) و برژینسکی (مشاور امنیت ملی) در سر راه سفر خود به هندوستان، به تهران می‌آیند و مورد استقبال گرم مقامات ایران قرار می‌گیرند.
کارتر در دیداری که با شاه ایران دارد می‌گوید: «این بسیار نیکوست که در شروع سال جدید، ما اوقات خود را با کسانی می‌گذرانیم که نسبت به آنها اطمینان عمیق داریم و مسئولیت مشترکی را نسبت به حال و آینده احساس می‌کنیم ... ایران به سبب رهبری داهیانه شاهنشاه، یک جزیره ثبات در یکی از آشوب‌زده‌ترین مناطق جهان است و این واقعیت مدیون شما اعلیحضرت و در نتیجه رهبری شماست و هم‌چنین مدیون احترام و ستایش و مهری است که ملت‌تان نسبت به شما ابراز می‌دارد (!) ... ما در جهان، سرزمین دیگری را نمی‌شناسیم که این چنین به ما نزدیک باشد و با آن برای امنیت متقابل نظامی‌مان برنامه‌ریزی کنیم و درباره مسائل منطقه‌ای مورد علاقه دو کشور مشاوره نزدیک داشته باشیم؛ و هیچ رهبر دیگری نیست که من نسبت به او این چنین احساس عمیق سپاسگزاری و دوستی شخصی داشته باشم.»
جزیره ثباتی که 8 روز دوام آورد!/ قم به پاخاست
تنها 8 روز از این ماجرا و جزیره ثبات خطاب دادن ایران، و 2 روز پس از انتشار مقاله توهین‌آمیز احمد رشیدی در روزنامه اطلاعات درباره امام خمینی(ره)، مردم قم در 19 دی ماه قیام می‌کنند.
در آن روز درس‌های حوزه تعطیل شد و اجتماعی در منزل آیت‌الله نوری همدانی شکل گرفت. آیت‌الله نوری همدانی سخنرانی آتشینی انجام مب‌دهد و بعد از آن تظاهرات شروع می‌شود و مردم قم هم به جمعیت اضافه می‌شوند و اجتماع عظیمی در مدرسه حجتیه تشکیل می‌شود. در همین حین در مدرسه تیراندازی شده و یکی از طلبه‌ها به شهادت رسید.
حرکت خودجوش مردم که با هدایت علما و روحانیون حوزه‌های علمیه آغاز شده بود با سرکوبگری نیروهای نظامی و کشتار مردم قم مواجه می‌شود.
در جریان این اعتراضات، «نمایندگی روزنامه‌ی اطلاعات و دفتر حزب رستاخیز به آتش کشیده» شد. پلیس ابتدا با باتوم و سپس با شلیک تیرهوایی و بعد از آن با تیراندازی مستقیم، مردم را هدف قرار می‌دهد.
امام خمینی نیز در واکنش به اقدام رژیم و هتک حرمت علما، طلاب و مردم، در پیامی آن را مصیبتی بزرگ می خواند. امام‌خمینی سرکوب قیام ۱۹ دی را نشانه نزدیک بودن پیروزی انقلاب اسلامی و استیصال رژیم شاه دانستند و از فعالان سیاسی خواستند که از طرح بحث لزوم اجرای قانون اساسی خودداری کنند چرا که این امر به مفهوم حفظ نظام سلطنتی خواهد بود درحالی که تمام مشکلات از وجود همان رژیم است و تنها راه باقی مانده سقوط آن است و برای همدردی و جدیت در مبارزه، درس‌های خودشان را به مدت یک هفته تعطیل و مهم‌تر از همه اینکه برای نشان دادن اهمیت مسئله، فریضه مهم نماز جماعت را نیز تعطیل کردند.
تب انقلاب در تبریز پایین نیامد!
علی‌رغم سرکوب شدید این حرکت مردم قم اما این حرکت متوقف نمی‌شود و مردم انقلابی تبریز در روز چهلم شهدای قیام 19 دی قم در روز 29 بهمن همان سال به خیابان‌ها می‌ریزند و دست به قیام می‌زنند.
برای برگزاری چهلم شهدای قم، اعلامیه‌ای مشترکی منتشر می‌شود که آیت‌الله قاضی، آیت‌الله حاج میرزا حسن انگجی، آیت‌الله شیخ عبدالحسین غروی و چند نفر دیگر از علما آن را امضا کرده بودند. در این اعلامیه مردم را برای اربعین شهدای قم به مسجد حاج میرزا یوسف آقا مجتهد همان مسجد «قزلّی» که در اول بازار تبریز قرار دارد، صبح روز 29 بهمن فراخوانده بودند.
روز 29 بهمن به دستور شهربانی تبریز درب مسجد را بسته بودند تا مراسم برگزار نشود. مردم در مراجعه به مسجد با درب بسته مواجه شدند. سرهنگ حق‌شناس رئیس شهربانی نیز شخصاً در آنجا حضور یافته بود و بر امور نظارت می‌کرد. در این میان جوانی به نام محمد تجلی به نزد سرهنگ حق‌شناس می‌رود و به او می‌گوید: چرا درب مسجد را بسته‌اید؟ سرهنگ حق‌شناس جسارت میکند و می‌گوید: در طویله باید بسته باشد. با شنیدن این پاسخ، آن جوان بدون اسلحه به سرهنگ حق‌شناس حمله کرده و می‌خواست با وی گلاویز شود که سرهنگ بی‌درنگ کلت خود را می‌کشد و او را شهید میکند.
مردم جنازه محمد تجلی را بر روی دستانشان برمیدارند و به خیابان می‌روند و از همین‌جا تظاهرات گسترده ای برپا شده و هر دم به جمعیت تظاهرکنندگان افزوده می‌شود. بر اثر گسترش جمعیت راه‌ها مسدود می‌شود و مردم به مشروب‌فروشی‌ها و سینماها حمله می‌کنند و دفتر حزب رستاخیز و مشروب‌فروشی‌ها را آتش می‌زنند و در درگیری با جلادان شاه سیزده نفر دیگر شهید می‌شوند و شهر به حالت تعطیل درمی‌آید.
چهلم به چهلم تا 17 شهریور خونین
چهلم شهدای قیام مردم تبریز مصادف با ایام نوروز 1357 می‌شود؛ این بار فقط در یک شهر تظاهرات رخ نمی‌دهد و شهرهای مختلفی از ارومیه تا ری در استان‌های مختلف حرکت‌‌هایی شکل می‌گیرد و تداوم پیدا میکند تا حرکت ماندگار و اثرگذار مردم تهران در 17 شهریور 1357 شکل می‌گیرد؛ کشتار وسیع مردم آتش قیام را شعله‌ورتر میکند.
چند روز از سالگرد جزیره ثبات خواندن ایران توسط کارتر می‌گذرد؛ 26 دی ماه 1357، شاه از جزیره ثبات فرار میکند. قیام و تجمعات مردم با دست به دست شدن خبر بازگشت امام خمینی (ره) به ایران در سرتاسر ایران گسترش پیدا میکند. امام خمینی (ره) در 12 بهمن 1357 به ایران باز‌می‌گردد.
بیعت همافران با امام خمینی در 19 بهمن‌‌ماه میخ آخر را به جزیره ثبات پهلوی می‌کوبد تا مقاومت دولت شاهپور بختیار که پس از فرار محمدرضا شاه از ایران شکل گرفته است، تنها 3 روز ادامه پیدا کند و در 22 بهمن 1357 انقلاب اسلامی مردم ایران به رهبری امام خمینی(ره) به پیروزی می‌رسد.
دشمنان همچنان درگیر اشتباهات محاسباتی
پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز همواره دشمن در مواجهه با انقلاب اسلامی و ملت ایران اشتباهات محاسباتی داشته است، آنها حتی فکرش را هم نمی‌کردند حکومت جمهوری اسلامی بر پایه آرای مردم تشکیل شود اما شد؛ فتنه‌های مختلفی بر ملت و این نظام نو پا تحمیل کردند تا این شجره طیبه پا نگیرد اما گرفت، 8 سال تهاجم نظامی کشور عراق با حمایت همه‌جانبه شرق و غرب برای از ریشه کندن این نظام که ریشه‌هایش تا عمق تاریخ و فرهنگ ناب ایرانی رسیده بود به نتیجه نرسید چرا که بهترین جوانان این ملت با خون خود این شجره طیبه را آبیاری کرده بودند.
بعد از پایان جنگ تحمیلی نیز دشمنان این مردم در منجلاب اشتباهات محاسباتی ماندند، فتنه‌های 78 و 88 و 98 و در آخر اغتشاشات اخیر آمد و رفت نشان داد آنها تحلیل درستی از این نظام و مردم در اختیار ندارند.
همین دشمنان خوش‌خیال تصور می‌کردند با ترور سردار سلیمانی محور پرقدرت مقاومت را از میان برمیدارند و حتی به مخیله‌شان نمی‌رسد توان شهید سلیمانی از سردار سلیمانی چندین برابر بیشتر باشد؛ چه اینکه بعد از شهادت سردار رشید اسلام، آمریکا ذلیلانه از افغانستان گریخت و خود را برای خروج از عراق نیز آماده میکند.
پایان پیام/ع
