خبر ساز- سمنان: محدودیت‌ها همچون سنگریزه‌های داخل کفش‌هاست که سبب از پا افتادن خیلی از افراد هنگام بالا رفتن از کوه می‌شود؛ اما در همین مسیرها، هستند افرادی که اگر نتوانستند راحت راه بروند، باز هم با هر سختی و زحمتی به حرکت خودادامه می‌دهند.
آنها هرگز تسلیم سختی‌های روزگار نمی‌شوند و به عبارت دیگر، قدرت ذهن همه چیز را برای انسانی که در زندگی‌اش هدفی را دنبال می‌کند، میسر می‌سازد.
از پس لحن صحبت‌هایش، افکار و ذهن قدرتمندش هویداست؛ همچون مبارزی قدر و واقعی. از موانع و تنگناها در دوران گذشته می‌گوید، سدهایی که پای‌بست او نشدند.
آمالش، او را به مسیری سوق داد که شاید در آرمان‌شهر خود متصور می‌شد و گویی اشتیاق فتح قله‌های افتخار، او را به اینجا رسانده است. گپ‌و‌گفت‌مان با گذر از پیچ‌وخم‌ها و رسیدن به پیروزی‌هایش در دوران جوانی آغاز شد.
«احمد اخلاقی»، مرد اردیبهشتی سال ۱۳۵۱ از اهالی سمنان است؛ ورزشکاری خوش‌اخلاق چون نامش!
به‌واسطه نظمی که از کلامش موج می‌زند، می‌توانیم تصور کنیم که این ضابطه‌مندی به هنگامه بالا رفتن از نردبان موفقیت‌هایش، همراه همیشگی او بوده است.
فوق‌لیسانس تربیت‌بدنی دارد و کارشناس ورزش و سلامت شرکت برق منطقه‌ای سمنان است که بنا بر نظر رئیس و کمیته فنی فدراسیون تکواندو به‌عنوان سرمربی تیم ملی پومسه ایران انتخاب شده و فعالیت می‌کند.
اخلاقی، افتخاراتی چون عضویت در کمیسیون داوران فدراسیون تکواندوی ایران، سرمربی تیم ملی تکواندوی (پومسه) مردان ایران، سرمربی تیم تکواندوی (پومسه) دانشجویان کشور و کسب هشت مدال جهانی و سه مدال آسیایی پومسه را در کارنامه ورزشی خود دارد.
از او پرسیدم، چگونه وارد ورزش شده است و گفت: از سال ۱۳۶۲ زمانی که 11 سال داشتم، ورزش پایه و مادر رشته‌ها یعنی ژیمناستیک را آغاز کردم و به مدت دو سال در این رشته فعالیت داشتم.
تکواندو جزو اولویت‌های زندگی من شد
فارس: چه شد که ژیمناستیک را ادامه ندادید و وارد ورزش‌های رزمی شدید و بین ورزش‌های رزمی هم تکواندو را انتخاب کردید؟
اخلاقی: چون برادر بزرگم در رشته تکواندو مشغول به فعالیت بود، من هم به‌مرور زمان به این رشته علاقه‌مند شدم و از سال ۱۳۶۴ به رشته رزمی روی آوردم.
در واقع، برادرم مسبب انتخاب من شد و پا به تاتامی گذاشتم تا اهدافم را دنبال کنم. دو سال بعد توانستم در مسابقات قهرمانی نوجوانان کشور، مدال نقره را در قسمت مبارزه کسب کنم و از همان‌جا به بعد متوجه شدم که می‌توانم در این رشته ورزشی موفق شوم.
فارس: در آن زمان، چشم‌اندازتان چه بود و برای رسیدن به آن چه کردید؟
اخلاقی: پیروزی و کسب مدال نقره قهرمانی کشور، امید و آرزوهایم را بیش از گذشته کرد و من را تشنه‌تر برای کسب موفقیت‌های بیشتر!
بنابراین تمریناتم را زیر نظر مربی خودم، استاد فرامرز خیرآبادی ادامه دادم و خدا را شکر در مسابقات متعدد توانستم مقام‌های کشوری را در بخش مبارزه کسب کنم.
علاقه‌مندی‌ام به رشته تکواندو به‌قدری زیاد بود که جزو اولین اولویت‌های زندگی من شد؛ هر چند که تحصیل نیز پا به پای این رشته رزمی جزو اولویت‌هایم بود. آینده‌ام را با این رشته ورزشی گره خورده می‌دیدم.
با همه محدودیت‌ها، دست از تلاش برنداشتم
فارس: نخستین روزی که پا به تاتامی گذاشتید، را به یاد دارید؟
اخلاقی: اولین بار که خواستم وارد تکواندو شوم و پا به تاتامی بگذارم، را به‌خوبی به یاد دارم. نخستین باشگاه خصوصی تکواندو واقع در میدان امام خمینی (ره) سمنان راه‌اندازی شده بود و من همان‌جا ثبت‌نام کردم.
با توجه به اینکه به مدت دو سال ژیمناستیک کار کرده بودم، از آمادگی جسمانی مناسبی برخوردار بودم که همان روز اول جلوی مربی خودم پاباز ۱۸۰ درجه نشستم و وی بسیار مرا تشویق کرد.
فارس: چطور وارد ورزش حرفه‌ای و پومسه شدید و چه مسأله یا شخصی مشوق شما بود؟
اخلاقی: بعد از پایان دوران فعالیتم در بخش مبارزه، شنیدم که استاد «شین چال کانگ» برای فعالیت در بخش پومسه به ایران آمده و همین مسأله باعث انگیزه دوباره‌ام شد تا این بار در بخش پومسه به میدان بروم.
(شین چال کانگ معروف به استاد کانگ، مرد موبلند کره‌ای که از سال ۱۳۶۴ به مدت سه سال هدایت تیم ملی تکواندو ایران را بر عهده داشت و یک‌بار هم در سال ۱۳۷۱ سکان‌دار هدایت این تیم شد، بیش از هر مربی خارجی در عرصه ورزش‌های رزمی کشورمان شناخته شده است).
در اولین حضورم در مسابقات قهرمانی کشور توانستم مدال برنز بگیرم و وارد اردوی تیم ملی شوم که البته در آن سال (۲۰۰۷)، استاد کانگ به‌عنوان سرمربی تیم ملی پومسه حضور نداشت و چون اولین تجربه من بود، نتوانستم جزو نفرات منتخب برای مسابقات جهانی باشم.
با وجود موانع و محدودیت‌هایی که به خاطر برخی کمبودها در ورزش کشور وجود دارد، دست از تلاش برنداشتم و تمرینات سخت‌تری را انجام دادم و در سال ۲۰۰۸ دوباره به اردوی تیم ملی دعوت شدم.
این بار، استاد کانگ به‌عنوان سرمربی تیم ملی پومسه در ایران حضور داشت و من را انتخاب کرد و برای اولین بار به عضویت تیم ملی پومسه برای اعزام به مسابقات جهانی ترکیه درآمدم.
(با لبخندی بر لب): خدا را شکر، در این دوره از مسابقات، اولین طلای تیم سه نفره با حضور من کسب شد تا پله‌ای باشد که هر چه بیشتر از گذشته خود را نزدیک اهدافم ببینم.
برخی رفتارها اشتیاق استعدادهای ورزشی را سرکوب می‌کند
فارس: از محدودیت و موانع سخن به میان آمد، حمایت مسؤولان استانی در آن زمان چطور بود؛ با این روزها مقایسه می‌کنید؟
اخلاقی: در کنار تأمین زیرساخت‌های ورزشی، توجه به ورزشکار یکی از اصلی‌ترین نیازهای توسعه ورزش قهرمانی است.
بسیاری از ورزشکاران به خاطر پیچ‌وتاب‌ها از مسیر منحرف می‌شوند و دست از تلاش برمی‌دارند.
برخی رفتارها ذوق، شوق و اشتیاق استعدادهای ورزشی را سرکوب می‌کند و این، یکی از بزرگ‌ترین تنگناها و سدهای ورزش حرفه‌ای است.
(با قاطعیت کوبنده‌ای ادامه داد): حمایت مسؤولان در دوره‌ای که من در بخش مبارزه کار می‌کردم، در حد اعزام نفرات به مسابقات قهرمانی کشور بود و بس!
(با لبخند تلخی که بر چهره داشت و در سیاهی چشمانش آن روز خاطره‌بازی می‌کرد)، گفت: یادم می‌آید که در مسابقات قهرمانی کشور در سال 1366 که در زنجان برگزار شد، من مقام دوم را کسب کردم.
جایزه‌ای که به من داده شد، همان لباس‌های تیم بود که از من گرفتند و کادو کردند و در جمع به من دادند!
پیچ‌وخم‌های عرصه ورزش در دوران جوانی زیاد بود؛ البته این مسائل من را مأیوس نکرد، عزمم را جزم کرده بودم برای پیروزی‌های بیشتر.
اما اکنون در مقایسه با گذشته، مسؤولان بهتر و بیشتر پای کار آمده‌اند و در حد توانشان به قهرمانان رسیدگی می‌کنند؛ هر چند که خیلی چشم‌گیر نیست، ولی نسبت به آن دوران خیلی بهتر شده است و امیدوارم روزبه‌روز این حمایت‌ها بیشتر و بیشتر شود.
فارس: شما یکی از موفق‌ترین تکواندوکاران خطه سمنان هستید؛ در این راه خودتان به کسی هم کمک می‌کنید تا موفقیتی کسب کند؟
اخلاقی: من در هر جایی که قرار گرفتم، سعی کردم کمک‌حال دیگران باشم؛ در قهرمانی، داوری و مربیگری همیشه تلاشم بر این بود که خدمات خوبی ارائه دهم و تجربیاتم را در اختیار همگان قرار داده‌ام.
امیدوارم کمک هر چند کوچکی در این زمینه کرده باشم.
قهرمانان خوبی در کشور داریم
فارس: وضعیت کاراته استان سمنان در مقایسه با استان‌های کشور چطور است و کدام استان را موفق‌تر می‌بینید و سرمایه‌گذاری بیشتری روی استعدادهای خودشان دارند؟
اخلاقی: تکواندوی استان سمنان خصوصاً در بخش بانوان درخشان است. نسبت به جمعیت می‌توان گفت جزو بهترین‌های تکواندوی بانوان در کشور هستیم.
البته در بخش آقایان نیز حرکت‌ها رو به جلو است و در آینده شاهد رشد چشمگیری در این بخش خواهیم بود.
در بخش پومسه قهرمانان خوبی در کشور داریم که هنوز پیراهن تیم ملی را تصاحب نکرده‌اند؛ ولی تا این مرز پیش رفته‌اند و به امید خدا در آینده این اتفاق نیز رخ خواهد داد.
استان‌های پیشرفته تکواندو به‌طور عمده استان‌هایی با جمعیت بالا هستند؛ ازجمله تهران، البرز، مازندران، آذربایجان شرقی و اصفهان و بین استان‌های کم‌جمعیت، انصافاً استان سمنان درخشان است؛ البته بیشتر در خانم‌ها و امیدوارم به‌زودی این اتفاق هم در بخش آقایان رخ دهد؛ کما اینکه شواهدی را دیده‌ایم.
حضور غزل سلطانی از نونهالی تا بزرگ‌سالی در تیم ملی و همچنین مربی بازیکن‌سازی چون راضیه آقاجان‌پور از سرآمدان تکواندوی استان سمنان هستند.
فارس: در مورد اینکه چگونه به‌عنوان سرمربی تیم ملی پومسه کشور انتخاب شدید، بفرمایید و چه فعالیت و افتخاراتی داشتید؟
اخلاقی: من همواره جزو گزینه‌های سرمربیگری تیم ملی پومسه در دوران مختلف بوده‌ام.
در سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۷ دو بار به‌عنوان سرمربی تیم ملی دانشجویان انتخاب شده بودم و در مسابقات آسیایی ۲۰۱۵ ویتنام نیز سرمربی تیم ملی بودم.
در این دوره نیز برای مسابقات جهانی پومسه به میزبانی کره جنوبی افتخار سرمربیگری تیم ملی پومسه نصیب من شد. امیدوارم با دعای مردم عزیز ایران بتوانیم خوش‌رنگ‌ترین مدال‌ها را کسب کنیم.
رانت در جایگاه تیم ملی معنی ندارد
فارس: چندی پیش مسائلی را در خصوص نحوه انتخاب پومسه‌روهای تیم ملی مطرح می‌کردند، نظر خودتان را بفرمایید؟
اخلاقی: انتخابی تیم ملی پومسه کاملاً شفاف و واضح بود و برای اولین بار در انتخابی نهایی از حضور داوران، کادر فنی و کمیته فنی استفاده شد که خوشبختانه انتخابی به نحو احسن برگزار شد.
همیشه معتقدم بهترین افراد و شایسته‌ترین آنها باید عضو تیم ملی شوند. رانت در این جایگاه معنی ندارد و هر کس که شایسته‌ترین باشد، به‌طور قطع در تیم جای خواهد گرفت.
فارس: اگر شخصی بخواهد ورزشکاری را در تیم ملی تحمیل کند، مقاومت و مخالفت خواهید کرد؟
اخلاقی: من همیشه با فدراسیون تکواندو تعامل سازنده‌ای داشته‌ام و نظرات فنی خودم را بدون هیچ کم و کاستی بیان کردم و سعی‌ام بر این بود که مثمر باشم. امیدوارم در این امر موفق عمل کرده باشم.
فارس: ارتباطتان با فدراسیون چطور است؟ اهل نقد هستید؟ اگر به صحبت‌ها و نظراتتان گوش ندهند، اعتراض می‌کنید؟
اخلاقی: هر جایی که فدراسیون تکواندو صلاح دانسته، من مانند یک سرباز در خدمت بوده‌ام و خواهم بود.
امیدوارم در فدراسیونی که سراسر افتخار است، سهمی هر چند کوچک در این افتخارات داشته باشم.
موانع را شکست می‌دهم
فارس: اگر به نخستین روزهایی که به‌صورت جدی وارد این عرصه شدید برگردید، تفاوت شاخص امروزتان با آن روزهایتان را در چه اموری می‌بینید؟
اخلاقی: باید بگویم که اگر به گذشته برگردم، باز هم باافتخار رشته تکواندو را برای فعالیت ورزشی خودم انتخاب می‌کنم.
شاید اگر بتوان به سال‌های اولیه ورود به تکواندو برگشت، از فرصت‌های خودم نهایت استفاده را می‌بردم تا موفقیت‌های بیشتری را کسب می‌کردم.
به‌هرحال، تا همین‌جا هم از خداوند منان سپاسگزارم که من را کمک کرد تا بتوانم تا حدودی موفق باشم و موانع را شکست دهم.
فارس: به‌عنوان پرسش آخر، شبکه‌های اجتماعی چقدر روی زندگی مربیان و ورزشکاران اثر می‌گذارد؟
اخلاقی: شبکه‌های اجتماعی همه جهات زندگی انسان‌ها را تحت تأثیر قرار داده است؛ ازجمله ورزشکاران و مربیان.
به‌هرحال، شبکه‌های اجتماعی برای قشر ما هم فرصت و هم تهدید بوده و بهتر است بتوانیم کاربرد صحیح آن را بیاموزیم.
قضاوت انسان‌ها از شبکه‌های اجتماعی شاید خیلی با واقعیت زندگی افراد همگونی نداشته باشند و بهتر است در دنیای واقعی به داوری و نقد بپردازیم.
انتهای پیام/2249/م/
