خبر ساز ـ حسین ظِل انوار فرزند معلم شهید مهندس کمال ظِل انوار طی یادداشتی نوشت:
بِالکِذبِ یَتزَیَّنُ أهلُ النِّفاقِ.
آدم‌های منافق با توسّل به کِذب و تزویر کارهای (ناپسند) خود را زیبا و نیکو جلوه می‌دهند. (فهرست غرر، ص ٣٤٤)
برادرانم در مناطق آلوده به دواعش درحال سر بازی اند ،جنابعالی در بن بست اختر مشغول شر بازی.
مدافعان حرم با جان گرانبهای خود و جنابعالی با آبروی فرو ریخته خود مشغولید.
آنها در خون و مجروحیت خود دست و پا می‌زنند و جنابتان در آغوش موساد به دورکاری مشغولید.
چقدر فاصله است میان ماه ما تا ماه گردون...
گویا جای درد سیلی ۹دی بر صورت و سیرتتان بهبود پیدا کرده.
پیکر بی سر برادرم حاج عبدالله اسکندری را در گوشه ای از قتلگاه خان طومان پس از هشت سال انتظار خانواده و دوستانش از زیر خروارها خاک سرد و در دیار غربت بیرون آورده اند،چنان تشییع باشکوهی برایشان برگزار کردند و در جایی که متعلق به ایشان بود با احترام دفن کردند،بلافاصله و کمتر از بیست و چهار ساعت پس از عاشورا،بیانیه جنابعالی در مزمت دفاع از کیان ایران اسلامی در سایت های خبری منعکس شد.
این کار مسبوق به سابقه بوده،هنوز استفاده از جمله معروفتان که ارازل شهری را (امت خداجو) خواندید در ذهنمان باقیست.
جدا جویان را (خدا جو) نامیدید و نهایتا از سردمداری احساسات پاک مردم و طرفدارانتان و معترضان که قصد سرنگونی حکومت را داشتید،به سر در گونی که همان حق و حقوق جنابعالی بود گرفتار آمدید.
امروز که کمی سر آن گونی را برایتان شل کرده اند،گویا خَنج زدن به ولی نعمتان انقلاب و شهدا را باز پیش گرفته اید و به علت ترسی که از بیان نام شهید همدانی که مسئول حفظ امنیت شهر تهران در ایام فتنه را داشتند،دارید،وی را بی افتخار می نامید و (عبرتی برای بازماندگان) می‌شناسید.
شهدای والامقام سوریه را (کشته)،دلبری های سید حسن نصرالله را میان پراکندگی قومیت های سیاسی لبنان اعم از شیعه و سنی و( جنبش امل،التیار الوطنی الحر، نامزدهای پیروز هجده نفره ،حزب الطاشناق،القوات اللبنانیه،شخصیت‌های مستقل یازده نفره ،جامعه مدنی،الکتائب اللبنانیه،جنبش الاستقلال،التنظیم الشعبی الناصری،حزب التقدمی الاشتراکی،اعضای سابق المستقبل،حزب الاتحاد،حزب الوطنیین الاحرار،جریان المرده،المشاریع،الجماعه الاسلامیه) و شکاف وتنش و کشمکش های فراوان آن سرزمین را (بد نامی حزب الله) و خود فروختگی سران کشورهای عربی در نزدیک شدن به رژیم غاصب و کودک کش اسرائیل را (شاهدی بر شوم بودن نیات این کجروى) استنباط می فرمایید.
حزب الله نتوانسته اکثریت پارلمان را بدست آورد اما شفافیت سید حسن نصرالله در یک کلام،دل همه آنها را به دست آورده است و نقطه مقابل وی تاریکیست که امثال جنابعالی گویا اصرار زیادی دارید بر قله تاریکی ایستاده و گوی سبقت را از رژیم اسرائیل بربایید.
کج فهمی و عافیت طلبی بخشی از اعراب بدوی را به پای (کج روی) سیاست های فرا سرزمینی جمهوری اسلامی ایران محاسبه نکنید.
در بی وفایی دنیا همین بس که (تاییدیه)اخبار کانال ۱۳ اسرائیل را از زبان نخست وزیر سابقا انقلابی جمهوری اسلامی ایران می‌شنویم.
من تا بحال یادم نمی آید حسرت چیزی داشته باشم و یا حسودی نسبت به موضوعی در دلم نفوذ کرده باشد،اما هر گاه بوسه های زیر چانه جانبازان توسط رهبری را می‌بینم عجیب دلم به سمت حسودی میل میکند.
چقدر بدبختید جنابعالی که کنار چشمه آبید اما تشنه مانده اید.
فاصله تان با رهبری یک قدم بود و همسایه دیوار به دیوار بیت نماینده امام زمان عصر خود بودید،آنهم نه امام بلکه (امامین انقلاب)،بودن در چنین موقعیتی لیاقت میخواست که نه داشتید و نه دارید.
قلم و کاغذ بر شما حرام باد که خود را بوسیله آن ضایع کردید،
طناب دار حیفتان بود،الان متوجه می‌شوم چرا رهبری نگذاشتند آسیبی به وجودتان برسد،امروز در نوشته تان، باز هم ثابت کردید در شناسنامه میر حسینید اما در عمل میر یزیدید.
غبار فتنه خوابید،جنابعالی هنوز در هپروتید.
چرا با افتخار راه منافقین را ادامه میدهید؟
چرا بجای غیرتیان از غارتیان دفاع می‌کنید؟
در دخمه زندگی حضرتعالی مگر نور نمی‌تابد که چنین مشمئز کننده شده اید؟
واقعا حیف چهره آرامش بخش و سر به زیر و هنرمندتان بود که اکنون جنابتان را سیه روی،سر به هوا و بوم نقاشی هایتان بجای رنگ،از قلب و گلوی بریده شهدای مدافع حرم (خون) طلب میکند.
و اما بعد:
فرمودید انقلاب موروثی خواهد شد،مگر امام خمینی (ره) سید احمد آقا را بجای خود نشاندند که حضرت آقا بخواهند چنین کنند؟
نان و نمک سید مظلوم انقلاب را خوردید و صاحب خانه انقلاب را هنوز نشناخته اید.
سر سفره امام خمینی نشستید و پس از او چه کردید؟
و چقدر کارهای خدا حساب و کتاب صحیحی دارد که جنابعالی (ضمن احترام فراوان به زهرا،زینب و کوکب خانم) پسر دار نشدید و بعد از ۱۲۰ سال،نسلی از شما ریشه نخواهد گرفت.
حتی شجاعت ندارید اصل ۱۱۱ قانون اساسی را پیرامون رهبری،صراحتا منکر بشوید و خدا می‌داند چه ترسی است که به قول خودتان، (سیزده سال) بر پیکره نحیفتان همچون خوره افتاده است.
حسادت باعث کوری چشمانتان شده.
چقدر این ضرب‌المثل برایتان زیبنده و برازنده است که عقلی که به هشت سالگی نیامد به هشتاد سالگی هم نخواهد آمد.
از آن عالیجناب مغروق در استخر که عاقبت به خیر نشد تا جنابعالی که غرق در کینه و عداوت با سید مظلوممان هستید در تاریخ این کشور منفور بوده و خواهید بود.
الله اکبر ،
چقدر تفاوت است بین سید علی آقای ۸۳ ساله و جنابعالی ۸۱ ساله
ایشان از بیت خودشان پنبهِ نسخه هایِ پیچیده و پر نظم اطلاعاتی استکبار جهانی را با یک سخنرانی کوتاه و بدون تپق بر هم می‌زنند و جنابتان از بیت بی رونقتان ،چون گیجان به دنبال جمع آوری پنبه دانه استکبارید.
از خدا می خواهم آنقدر زنده نگهتان بدارد که قدم زدن ما در خیابان های تل آویو و حیفا را ببینید.
شما هنوز در دهه اول انقلاب مانده اید ،ما به چهل ساله دوم انقلاب رسیده ایم
و چه زیباست برای امثال منی که هنوز چشمم از نزدیک به وجود نازنین رهبری نیفتاده اینقدر عاشقانه دوستش دارم و حتی به وقت تماشایشان از قاب تلویزیون ،پایم را جمع می‌کنم، این روشی است که از کودکی،پدر شهیدم هنگام دیدن امام خمینی (ره) در تلویزیون آموزشم داده اند.
و چه خوشحالم که چون جنابعالی جزو خواص پر زحمت این مملکت نیستم و همان لقب شهید زاده را به خواصِ نابینایِ بریده از انقلاب ترجیح می دهم.
باز هم جنابتان یاوه و مهمل ببافد،گره به گره و کلمه به کلمه پاسخ خواهم داد.
فرزند معلم شهید مهندس کمال ظِل انوار
حسین ظِل انوار
شهر راز،شیراز
هجده مرداد هزار و چهارصد و یک
