به گزارش خبرنگار قرآن و فعالیت‌های دینی خبر ساز ابرمرد عالم خلقت و خلیفه بلافصل رسول خدا (ص) یعنی مولانا امیرالمؤمنین (ع) در اولین شب قدر ماه مبارک رمضان سال چهل هجری و در محراب عبادت مسجد مقدس کوفه، توسط شقی‌ترین انسان نمای هستی، مضروب و مجروح شدند و در سحرگاه دومین شب قدر به دیدار معبود خود شتافتند.
اذعان بزرگان شیعه و سنی به مظلومیت امیرالمؤمنین (ع)
حجت‌الاسلام محمدجواد مهریار کارشناس مذهبی و پژوهشگر اهل بیت (ع) در گفت‌وگو با فارس درباره مظلومتین امام علی (ع) گفت: مظلومیت امیرالمؤمنین (ع) مظلومیتی است که علمای شیعه و اهل سنت بارها به آن اذعان کرده‌اند. مظلومیتی که اگر ریشه آن را جست‌وجو کنیم به عدم علم و معرفت بعضی از مسلمانان به جایگاه والای خاندان رسالت منتهی می‌شود، مظلومیتی که بارها امیرالمؤمنین (ع) از آن در جمع عام و خاص دم زدند و یاد کردند.
من اولین مظلومی هستم که کسانی که به من ظلم کردند، مورد محاکمه قرار خواهند گرفت
وی ادامه داد: به عنوان نمونه، بخاری محدث مشهور اهل سنت در کتاب خود با بیان مظلومیت امیرالمؤمنین (ع) از زبان حضرت می‌نویسد: «قیس بن عباده از امیرالمؤمنین (ع) نقل می‌کند که حضرت فرمودند: فردای قیامت در محکمه عدل الهی، من اولین مظلومی هستم که کسانی که در مورد من ظلم کردند، مورد محاکمه قرار خواهند گرفت. قیس بن عباده در ادامه می‌گوید: این آیه در شأن امیرالمؤمنین (ع) نازل شده «هَذَانِ خَصْمَانِ اخْتَصَمُوا فِی رَبِّهِمْ [حج/۱۹] این دو گروه (مؤمن و کافر) مخالف و دشمن یکدیگرند که در (دین) خدای خود باهم به جدال برخاستند».»[۱]
اذعان پیامبر (ص) بر مظلومیت علی (ع)
این کارشناس مذهبی با اشاره به اذعان پیامبر (ص) بر مظلومیت علی (ع) گفت: مسلمانان چندین بار از رسول خدا (ص) درباره مظلومیت امیرالمؤمنین (ع) سخن‌ها شنیده بودند. پیامبر (ص) از کینه‌های سربسته‌ای که در دل بعضی از مسلمانان و منافقین نسبت به وصی بر حق و برادر و جانشین خود داشتند، خبرهایی به مردم داده بودند. مظلومیت امیرالمؤمنین (ع) نه تنها در زمان خلافتشان هویدا و مکشوف شد، بلکه این مظلومیت در زمان حیات رسول خدا (ص) نیز وجود داشته است.
اشاره محدثین اهل سنت به مظلومیت امام علی (ع)
حجت‌الاسلام مهریار با اشاره به غربت و مظلومیت امام علی (ع) در کلام و منابع اهل سنت گفت: محدثین اهل سنت در منابع معتبر روایی خود به دفعات سخنان رسول خدا (ص) درباره غربت و مظلومیت مولا امیرالمؤمنین (ع) را بیان و ثبت و ضبط کرده‌اند. به عنوان نمونه طبرانی عالم مشهور اهل سنت در کتابش می‌نویسد: «ابن عباس می‌گوید: روزی با رسول خدا (ص) و حضرت علی (ع) در اطراف مدینه، از کنار باغی عبور می‌کردیم. امیرالمومنین (ع) به رسول خدا (ص) عرض کردند، این باغ، چه باغ نیکویی است! در این هنگام رسول خدا (ص) به امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: علی جان! باغی که در بهشت برای تو مهیا شده، نیکوتر از این باغ است. سپس حضرت دستان‌شان را بر سر و محاسن امیرالمؤمنین (ع) نهادند و گریستند. تا آنجا که قطرات اشک رسول خدا (ص) عیان شد. به حضرت عرض شد: به چه دلیل و چرا گریان شدید؟! خاتم الانبیاء (ص) فرمودند: درباره علی (ع) در دل بعضی از این مردم کینه‌هایی می‌بینم که بعد از من، آن کینه‌ها را بروز می‌دهند.»[۲]
وی ادامه داد: اما خبر شهادت امیرالمؤمنین (ع) از جمله خبرهای ناگواری است که رسول خدا (ص) در زمان حیات خود بیان فرموده بودند. آن‌که اشقی الاشقیاء با شمشیر زهرآلودش خانه خدا را به خون خدا آغشته می‌کند و کسی را به شهادت می‌رساند که یار و مدافع و جانشین و وصی برترین بندگان و فرستاده از جانب خدای متعال بود.
ابن عساکر: پیامبر (ص) بارها بر مظلومیت علی (ع) اشک ریخت
این کارشناس مذهبی با اشاره به اینکه ابن عساکر عالم سرشناس اهل سنت در کتاب خود، روایت مظلومیت امیرالمؤمنین (ع) را از کلام رسول خدا (ص) نگاشته است، گفت: مظلومیت و غربتی که بارها پیامبر خدا (ص) برایش گریه کردند و مردم را به آن آگاه کردند. ابن عساکر از عایشه همسر رسول گرامی اسلام (ص) نقل کرده که او می‌گوید: «روزی پیامبر خدا (ص) حضرت علی (ع) را در بغل گرفته و ایشان را بوسیدند و دو مرتبه فرمودند: پدرم فدای آن باد که تنها و غریب به شهادت می‌رسد.»[۳]
وی ادامه داد: طبرانی در کتاب مجمع الکبیر خود، به نحوه و زمان شهادت امیرالمؤمنین (ع) از زبان رسول خدا (ص) اشاره می‌کند و می‌نویسد: «جابر یکی از اصحاب رسول خدا (ص) نقل کرده که حضرت به امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: تو در زمانی که جانشین من و خلیفه بر امت هستی، شهید می‌شوی و محاسنت به خون سرت خضاب می‌شود.»[۴]
فریاد جبرئیل امین در مصیبت از دست دادن علی (ع)
این پژوهشگر اهل بیت (ع) در پایان گفت: امام علی (ع) شهادتش، مظلومیت تفسیر شد و کودکان یتیم کوفه دوباره یتیم شدند و جبرئیل امین ناله کنان در مصیبت از دست دادنش فریاد زد: «سوگند به خدا که ارکان هدایت درهم شکست و ستاره‌های دانش نبوت، تاریک و نشانه‌های پرهیزکاری برطرف گردید و عروه الوثقای الهی گسیخته شد. پسر عموی رسول خدا (ص) شهید شد، سید الاوصیاء، علی مرتضی (س) به شهادت رسید. علی (ع) را شقی‌ترین اشقیاء، به شهادت رسانید.»[۵]
پی‌نوشت‌ها
[۱]. بخاری، صحیح بخاری، ج۵، ص۷۵، ح۳۹۶۵، دار طوق النجاة، چاپ اول، ۱۴۲۲هـ . «عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ ... اخْتَصَمُوا فِی رَبِّهِمْ [الحج: ۱۹]»
[۲]. طبرانی، المعجم الکبیر، ج۱۱، ص۷۳، ح۱۱۰۸۴، مکتبة الزهراء – الموصل، چاپ دوم، ۱۴۰۴ هـ. «عَنِ بن عَبَّاسٍ ... حتى یَفْقِدُونی.»
[۳]. ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۴۲، ص۵۴۹، دار الفکر – بیروت، ۱۹۹۵ م. «عن عائشة قالت رأیت النبی ...بأبی الوحید الشهید.»
[۴]. طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲، ص۲۴۷، ح۲۰۳۸، مکتبة الزهراء – الموصل، چاپ دوم، ۱۴۰۴ هـ .«عن جَابِرٍ ... من هذه لِحْیَتُهُ من رَأْسِهِ.»
[۵]. علامه مجلسى، ج۴۲، ص۲۸۲، دار إحیاء التراث العربی - بیروت، چاپ دوم، ۱۴۰۳ هـ. «تَهَدَّمَتْ وَ اللَّهِ أَرْکَانُ الْهُدَى ... أَشْقَى الْأَشْقِیَاء.»
انتهای پیام/
